Het vrije vers

Voor de koorleider

Verlos haar,

verlos uw ziel.

Zij is mijn ziel verwant

en gij zijt mijn ziels geliefde.

Geen woning kon mijn hart beschutten,

zoals gij hebt gedaan.

Ware ik dat huis,

gij zoudt mij bedekken met dauw.

Gij zijt de kalme bries,

gij verkwikt mijn ziel.

En onze Baath bloeit,

als een groenende tak.

Het medicijn geneest de kwaal niet,

maar de witte roos.

De vijand spande haar valstrikken

en drong aan,

al trof hén de blaam.

Hun plannen zijn vol hovaardij

en leegte.

Zij zullen slechts nederlaag kennen.

Wij vergruizelen hen,

zoals de roest het staal verslindt.

Zoals een zondaar

verteert wordt door zijn zonden.

Wij voelden geen zwakte,

onze deugden sterkten ons.

Onze eer bleef staande,

de metgezel van onze geest.

De vijand dwong vreemdelingen in onze zeeën,

maar hij die hen dient wordt gebracht tot wenen.

Wij ontbloten onze borst voor de wolven

en zullen niet sidderen voor het ongedierte:

de zwaarste beproeving treden wij tegemoet.

Wij slaan hen met Gods hulp terug,

hoe zullen zij de druk weerstaan?

Nooit hebben wij het volk verzaakt,

het in tegenspoed geleid.

Ik offer mijn ziel voor u en ons land:

bloed is goedkoop in benarde tijden.

Wij zullen nimmer knielen,

noch buigen bij de aanval.

Maar zelfs onze vijanden

betonen wij eer.

(vertaling Jaap van den Born)

Vorige week imam Khomeini op onze buitenlanddag; deze week blijven we in het Midden Oosten met een mooie psalm van Saddam Hussein, geschreven in de dodencel.