IMG 5721
(Wikimedia Commons)
 
 
Ze is oogverblindend, zacht streel ik haar rug
Haar zij, dan haar buik en dan schuchter naar boven
Dat zij mij dit toestaat is haast niet te geloven
Ze glimlacht, we zoenen, daarna gaat het vlug
 
Maar lijfelijkheid blijft toch meer iets privés
U zit niet te wachten op platte clichés
 
 
Geschreven naar aanleiding van het thema Poëzieweek (30/01—05/02/2025 ): Lijfelijkheid
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Geen punt

Wat een paniekvoetbal
Bertje Van Marrewijk
Staat met zijn clubje
Volledig voor paal

Komt nu naar huis met het
Allesofnietsgevoel
Alles verloren en
Einde verhaal