Toen ik als kleine jongen eens per jaar ter kermis ging,
kreeg ik van Oude Oma twee rijksdaalders te verteren.
Dat was een godsvermogen om in één dag te spenderen
aan draai en zweef en suikersuikerspin en menig ander ding.
Als ik mijn ogen toedoe zie ik nog steeds in mijn geest
hoe Jack Ladero, bijgenaamd ~Het Knetterende Beest~,
zijn rondjes draaide in de kuip, tot boven aan de rand
op klapperende duigen van de houten steilewand.
Maar tot het allerlaatste hield ik altijd vijftig cent,
dat was de prijs van toegang tot die fel gekleurde tent
waar vreemde mensen huisden en die mocht je dan bekijken,
al hoopte je hartgrondig nooit op één van hen te lijken.
De vrouw met baard, ik weet het nog, die vond ik heel bijzonder,
maar toch, de man met borsten was voor mij een wereldwonder.
Van baarden en borsten
- Gegevens
Uit het archief
Huizen
Ik wandelde laatst door de Nelis Dijklaan
Waar huizen in een uitgebloeide wijk staan
Hoe anders laat zich zien de Gert-Jan Laandijk
Een typische ‘ik heb het goed gedaan’-wijk
Ik kom wat vaker in het Henri Baanpad
Met huizen waar men weinig aan gedaan had
Met parallel daaraan de Willem Padtbaan
Met huizen die vandaag of morgen plat gaan
Ik kom toereikend op de Arie Pleindreef
In huizen daar staat meer dan één kozijn scheef
En laatst nog op het Karel-Pieter Dreefplein
Waar huizen voor de welgestelden safe zijn
Ik heb voor woningen een grote aandacht
Wat mij als makelaar zo vaak tot staan bracht