Er is onlangs een nieuwe trend verrezen:
Men rijmelt bij de wilde beesten af,
ruim een miljoen zit elke avond maf
een lullig versje bij elkaar te pezen.
Kom mensen, laat ons nu eens eerlijk wezen,
dit is geen hobby meer, het is een straf
(er zit maar weinig koren bij het kaf)
voor hen die al die rotzooi moeten lezen.
En bovendien, zo valt alom te vrezen,
staat elke dichter van zichzelve paf
en denkt dat als hij rusten zal in ’t graf
zijn werk nog generaties wordt geprezen.
Dat hoeft geen ene rijmer dus te hopen:
Hij kan zijn bundels nu al niet verkopen
Een plaag
- Gegevens
Uit het archief
Bond, James Bond
WikimediaCommons
Zo’n Goldfinger, Ernst Blofeld, Dr.No
Probeerden James voortdurend koud te maken
Want hij kon nucleaire codes kraken
Verijdelde hun heerschappij en zo
Dus stuurden ze hun mannen op hem af
Om dat karweitje even op te knappen
Of huurden met enorme stapels flappen
Een moordenaar, vanwege zelf te laf
Intussen zat Bond ergens aan een bar
Van zijn Martini cocktail te genieten
‘Shaken, but not stirred’ luidde de mythe
De blik alert, geen haartje in de war
En bij het eindgevecht vielen de boeven
Zieltogend in hun zelf gegraven gat
Hij keek koelbloedig toe en zei gevat:
‘Van eigen deeg is het slecht koekjes proeven’
Dan wachtte hem een schaars geklede griet
En ook al riepen M en Moneypennie
‘Je komt nu maar eens terug James want dit kennie!’
Hij luisterde zoals gewoonlijk niet
De laatste tegenstander kreeg hem klein
Dat onsportief scharminkel, Magere Hein.