Hij dacht dat hij een ringslang zag
Die zocht naar hoger gras
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een houtje-touwtje jas.
'Natuurlijk', sprak hij zwaar verliefd,
'Ik trouw niet in een tas.'
Hij dacht dat hij een knipmes zag
Dat in een rondje zwom
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een slimme clusterbom
'Dat komt goed uit', riep hij kordaat,
'Mijn metrum viel eerst om'
Hij dacht dat hij een topper zag
Die van de planken viel
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een leeglopend ventiel
'Gelukkig is mijn hoofd', zei hij,
'Gevuld met vers acryl.'
Hij dacht dat hij een luchtbel zag
Die langs de sterren vloog
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een zwarte regenboog
'Hoogst curieus', bedacht hij zich
'Mijn dak wil niet omhoog.'
Hij dacht dat hij een cirkel zag
Die vierkant wilde zijn
Maar toen hij weer keek was het slechts
Een ijzeren gordijn
'Het is te dol', verzuchtte hij
'Doe mij maar een glas wijn'
Uit het archief
Een dagje uit
‘Waarom blijf je gewoon niet lekker hier?’
Sprak Willem V tot zijn vertoornde vrouw
‘Waarom zou je je nou zo op gaan winden?
Canaille, plebs, janhagel en het grauw
En kezenvolk; dus ons niet welgezinden
Zijn buiten in de polder op de been’
‘Nee; ik wil pér se naar mijn Haagse vrinden
En laat me niet weerhouden door ‘t gemeen!’
Ze stapte bitter in haar janplezier
Maar Willem V was dit keer niet abuis:
Ze kwam maar tot Goejanverwellesluis
Enkele tientallen jaren geleden kon iedere Nederlander dit verhaal vertellen: het behoorde bij de geschiedeniscanon. Er is nu een nieuwe generatie, die van dit verhaal totaal onkundig is, door gebrek aan onderwijs in ons onderwijs.
Wat jammer is, vanwege dat prachtige ‘Goejanverwellesluis’ (waardoor het bij ollekebollekeliefhebbers overigens wél voortleeft).
Je deelt nu dus een Vaderlands Geschiedenisfeit met hele oude Nederlanders en kunt in elk woonzorgcentrum de blits maken.
Wat kezen zijn? Dat was de spotnaam die Oranjegezinden aan de Patriotten gaven.
(Uit De canon van Nederland, uitgeverij Liverse)