Ik schrijf het allerliefste op papier
en, zoals hier, met mijn geliefde vulpen
zoals u ziet in 'n ongelijnd cahier
met op 't bureau een vaasje gele tulpen

't Is nacht, het regent, 'n ritselend geluid
zingt om me heen, ik laat me inspireren
door eenvoud: kruidenthee met een biscuit
kalmeert mijn hart van 't overspannen geren

Niet wetend hoe mijn pen de woorden breit
die ergens (waar?) -misschien in 't onbewuste-
ontstaan; ik wil 't niet weten -so be it-
rust af en toe mijn blik op Wordsworth's buste

We delen onze lust voor gele bloemen
Hun geur en kleur doordringen m'n poëmen...

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Ook dichters sterven



Vandaag zal er een dichter overlijden
Zoals ook gister en de dag daarvoor
En morgen zal het vast niet anders zijn

Met ademloze woorden staakt het strijden
Slechts hoorbaar voor het goed geoefend oor
Getuige van de stilte binnenin

Onsterflijkheid is ook voor schrijvers schijn
Geen dichter kan zich van de tijd bevrijden
Al klinken zinnen soms nog eeuwen door

Dus al bepaal je metrum en refrein
En kies je woorden voor een fraai begin
Het slot is voor ons allemaal te groot

Nee, niemand kent het einde van de zin
Er is niets ongerijmder dan de dood