Aan de verpleegkundigen van de afdeling Urologie
Niemand ligt bij u te zingen: ‘O, wat zijn wij heden blij’,
want uw gasten hebben allen waterkundig averij.
Men ligt vast aan een katheter, als een hondje aan de lijn.
Slechts een masochist zou gaarne lang in zo’n positie zijn.
Als u zo’n urinelijder vrolijk aan het helpen bent,
Wees dan tactvol, zeg nooit monter: ‘’t Is een fluitje van een cent.’
K.P. nov.’99
Dit bedankgedichtje vond ik onlangs terug
- Gegevens
- Geschreven door Kees P
Uit het archief
Vermorst geluk
Vermorst geluk van Frits Criens is zijn derde bundel met serieuze gedichten. De dichter is ouder geworden, wat zijn weerslag vindt in het nieuwe werk over (onvervuld) verlangen, taal, dichterschap, ouder worden, liefde en dood. De eerste vier afdelingen van de bundel dragen klassieke titels: Ochtengloren, Middaggloed, Avonddonker en Nachtschemer. De vijfde afdeling, Requiem voor Ria, is gewijd aan zijn zus, vanaf het moment dat zij in Leuven een fatale diagnose krijgt tot en met haar begrafenis. In deze ontroerende sonnetten balanceert de dichter als verbale evenwichtskunstenaar tussen sentiment en koude afstandelijkheid. Vermorst geluk sluit af met Gelegenheidsgedichten en gedichten in opdracht. In het motto citeert de dichter Batavus Droogstoppel in zijn boutade over gedichten, in: Max Havelaar, Multatuli, 1860.
Vermorst Geluk, Poëzie, Frits Criens. Hardcover, 82 pag. - Prijs € 19.95. Uitgeverij Liverse, ISBN 978-94-92519-52-8.
Verkrijgbaar bij de boekhandel, of rechtstreeks bij uitgeverij Liverse www.liverse.nl (gratis verzending en tot eind augustus 10% korting).
IJDELHEID
Een haan kraait schor het ochtendgloren aan
Het licht begint me wreed uit bed te drijven
Mijn hoofd is moe en leeg, ik wil nog blijven
De spieren zijn te stram om op te staan
Ik was van plan vandaag een vers te schrijven
Dat tot de bodem van het diep zou gaan
Door nooit begane paden in te slaan
Om in het hart van lezers te beklijven
Mijn werkeloze iMac reutelt zacht
Het lege beeldscherm lacht me honend uit
Terwijl het toetsenbord gelaten wacht
Geen nieuw terrein vind ik, noch fris geluid
Noch diepte, maar een dichtgeslibde gracht
Met sleetse wissels tussen woekerkruid
Frits Criens uit: Vermorst geluk