Ottoburgschool
Foto E. van der Waals: Ottoburgschool
 
Je sluit je ogen en de film begint.
De bioscoopzaal is je eigen leven.
Je hoort het snorren van de spoel, en éven
kijk je weer door de ogen van het kind
 
dat door de Lindelaan lijkt aan te zweven - 
die eerste dag naar school waar het begint.
Het schoolplein, de kastanjes met het grind,
de namen die de anderen al schreven.
 
En dan - het schoollokaal, de houten banken,
de hoge ramen waar de zon door schijnt,
de schoolplaat aan de wand die je verlicht:
 
De zee, de waterdamp die zich verdicht
tot wolken, regen, sneeuw, begin en eind.
De cirkelgang is rond. Genoeg te danken.
 
 
Met dank aan Eelco van der Waals voor de toestemming om dit sonnet met de foto hier te mogen plaatsen
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Relaas van een afvallige

Het kastenstelsel viel me heel erg zwaar
Hoe dikwijls ik wel niet was weergeboren!
Het ene leven was nog amper klaar
Of hup, een nieuwe opdracht was al daar
Een hindoe moet altijd weer zien te scoren

Eens deed ik als brahmaan* iets van me horen
Ik was als sudra zes maal de sigaar
In dertien paria’s ging ik verloren
Kshatriya, twee maal, kon me niet bekoren
Als vijf vaishya’s was ik sjacheraar

De goden zullen mij niet meer gelasten
Als speelbal in hun valse flipperkasten



* Brahmanen (priesters); Kshatriya’s (edelen en soldaten; Vaishya’s (kooplieden); Sudra’s (dienaren); Paria's (onaanraakbaren)