De man werd begraven en hoefde nadien
zijn doodsaaie leven niet langer te leiden
geen brood meer te bakken, geen deeg te bereiden.
Nu kon hij dan eindelijk rusten misschien.
Er lag op zijn graf een boeketje of tien.
Daarmee wist men nogal wat opzien te baren,
omdat de man zelf voor zijn sterven al jaren,
zoals-ie dat zei: "echt geen bloem meer kon zien."
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

In syner handt



In de reeks De geschiedenis van de Nederlandse taal in 196 sonnetten , het twaalfde deel over een sonnet van de vermoedelijke schrijver van ons volkslied, wiens naam jullie vast allemaal paraat hebben. Om te helpen staat er een plaatje van hem bij. Klik hier voor het artikel.