Die man op die bank in het park
Ik kan hem maar moeilijk vergeten
Ik noemde hem heimelijk ‘hark’
Zijn naam heb ik nimmer geweten
Die man in het park op die bank
Zijn kleren vervuild en versleten
Door pech en door zucht naar de drank
Daar heb ik het steeds aan geweten
Dat park en die bank en die man
Zijn lot heeft me lang nog gespeten
Ik gaf hem wat geld, nu en dan
En suste ‘goeddoend’ mijn geweten
De zwerver
- Gegevens
- Geschreven door Bas Boekelo
Uit het archief
Industriesneeuw
Elk vlokje dat blijft liggen doet haar deugd.
Al is het lang zo veel niet als haar heugt,
al zal het witte laagje snel verkwijnen,
de industriesneeuw geeft een beetje hoop.
Ze weet nog goed hoe vroeger de gordijnen
zich openden en hoe er tot haar vreugd
een ongerept pak sneeuw lag waar de jeugd
met arrenslee en al in kon verdwijnen.
De industriesneeuw veegt ze op een hoop.
Ze wil geen vuile voeten in de loop.
Haar opgetogenheid maakt plaats voor wrevel:
het lijkt verdorie wel een slechte soap,
waar de coulissenbouwer heel goedkoop
de sneeuw vervangen heeft door roet en nevel.
De afgelopen winter heeft het in Nederland niet gesneeuwd, maar in Limburg waren de straten wit door industriesneeuw, die ontstaat door industriële roetdeeltjes in de mist