Kinderversje, opnieuw berijmd 


Een vreemde arme snuiter die liep zoekend in de nacht
Hij had zijn fluit verloren op een stille koude gracht
Hij liep op kale schoenen, in een kuis versleten pak
Zijn fluit was hem ontvallen door een gaatje in zijn zak

Een stadswacht vond de fluit en trok de snuiter aan zijn mouw
En sprak ‘zeg vent, vermoedelijk is deze fluit van jou’

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Zingenot (2)

pex
Pexels
 
We vinden spelend altijd nieuwe plekken
we minnekozen menig klokje rond
en door de zwoele pittige gesprekken
voel ik mijn ogen, handen en mijn mond
steeds automatisch naar haar bekken trekken