Het vrije vers

Bevrijd van vormloosheid

Omdat light verse lééft

Sporen

Gegevens
basboek
ClipArtKey
 
Jij komt bij me binnen al weet ik niet hoe
Maar ‘k vind in mijn huis steeds je sporen
Ik ruim het wel op maar dat doet er niet toe
Je blijft toch mijn nachtrust verstoren
 
Jij komt bij me binnen al weet ik niet waar
Zo stilletjes toch maak je leven
Soms hoor ik je hier en soms hoor ik je daar
Ik zou je met liefde vergeven
 
Jij komt bij me binnen maar ‘k weet niet wanneer
Je staat aan mijn bed bij ’t ontwaken
Maar ben je er niet God dan mis ik je weer
En valt er een traan op mijn laken
 
Je spookt door mijn hoofd maar al noem ik je schat
Je bent en je blijft toch een stiekeme rat
 

Het vrije vers

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Menu

Forum Recent

Bijdragen

Uit het archief

De Grumpel & de Raburp


 
Eenmaal in de achttien dagen
kruipt de Grumpel uit de grond
om aan de Raburp te vragen
waar de bus stopt naar Roermond.
 
De Raburp pakt dan een takje
en gaat zitten op zijn kont,
en hij schetst op zijn gemakje
in het zand een plattegrond.
 
Alle haltes, alle lijnen
van de trein, de tram, de pont
ziet de Grumpel daar verschijnen
en hij kijkt met open mond.
 
‘Doei!’ hoort hij dan plots. ‘De groeten,
enig om je te ontmoeten,
veel plezier straks in Roermond
met je broer en zeven zussen!’
 
Zoekend blikt hij in het rond:
de Raburp is ervantussen,
maakte vlot zich uit de voeten
naar een verre horizont.
 
‘Hela, je vergeet de bussen…’
zegt de Grumpel met een frons
maar er reageert geen hond.
 
Dus hij antwoordt binnensmonds:
‘Nou, tot over achttien dagen!’
en hij gaat weer ondergronds.
 
(Soms voelt hij de boel bewegen
als er boven hem een lege
bus voorbijscheurt naar Roermond.)


Licht

Liederlijk

Interessant