Ik liep eens in de polder te verzinnen
Bekeek de bonte koeien die er staan
Ik zag er plots een koppel hazen gaan
Meteen schoot mij een nieuwe vorm te binnen
Ik zond het in, ‘Hetvrijevers’ stond paf
Maar goed, nu dwaal ik af
Soms droom ik van een brede zwarte man
Gespierd, maar bovenal enorm geschapen
Hij heeft een donkerbruin en glanzend wapen
En ook een tong waarmee hij alles kan
Ik heb de hele dag een slecht humeur
Jij mist echt veel meer dan alleen zijn kleur