We schilderen zijn kist met felle kleuren:
wat vogels, grote bloemen en een vrouw.
Ik verf zijn stropdas als symbool van rouw;
zijn theemok geeft vertroosting bij het treuren.
Hij lachte zich kapot om ‘la commerce’.
Ik schets zijn ligplaats in Auvers-sur-Oise
en eer hem in mijn kunstenaarsoase:
een vrije schilder op Het Vrije Vers.
Uit het archief
Mayakalender
Wat, nog één dagje maar?
Dan moet ik opschieten
Voordat het vuur
Onze wereld bedelft
Want in mijn prachtige
Apocalypsenboek
Ben ik verdorie
Nog pas op de helft