Varium et mutabile semper femina (Vergilius, Aeneis 4, 569/570)
Gegevens
Geschreven door Ben Hoogland
Wat wil je nu bewijzen met zo’n kreet ‘De Goden zijn ontstaan uit mannenzaad’ Die hemel is toch één kolerekeet Waar iedereen hard brult en niets verstaat
Kijk om je heen En wees blij Dat je daar niet Eén van bent
Ja, Vondel had het bij het rechte eind: ‘Een wijf is altijd wuft en wispelturig’ Dat had hij van Vergilius gejat Wat wil je nu bewijzen met zo’n kreet
De winterkoude is alweer voorbij;
we kunnen ons wat luchtiger gaan kleden.
De aarde wordt van witte smetten vrij
en ongeschikt voor schaatsen en voor sleden.
Wij zijn wat te veelvuldig uitgegleden,
minister, wijkagent en lichtekooi.
Maar dat behoort nu echt tot het verleden,
nu zijn we heel gelukkig met de dooi.
Aanvankelijk is iedereen nog blij:
zo’n witte kerst stemt heel het land tevreden.
De witte schapen in de dito wei
en met je slee de dijk af naar beneden.
Nee, voor gemopper is er echt geen reden;
het uitzicht is dan ook betoverend mooi.
Al werd dat winterwonderland aanbeden,
toch zijn we heel gelukkig met de dooi.
Ik zet voor u de feiten op een rij.
Een ieder praat van schaatsen langs elf steden.
Helaas is al het ijs bevroren brij
en dient het voor de veiligheid vermeden.
Ook moet het thema strooizout aangesneden:
het houdt de gladheid weg, maar geeft zo’n zooi.
Zo zijn er nog wat ongemakkelijkheden,
dus zijn we heel gelukkig met de dooi.
O Prins, die Koning Winter heeft bestreden,
gij overwinnaar van het ijstoernooi.
Wanneer we nog één sneeuwbal mogen kneden,
dan zijn we heel gelukkig met de dooi.