Zo was ik eens in Dokkum aan het raven
De toren glanste in de ochtendzon
Er lag een dooie duif op het beton
Ik keek omhoog, daar vielen er nog zeven
Zo, dacht ik dus, dat heb ik weer vandaag
Maar Bas wat was ook weer je vraag?
---------------------------------------------------------
Ik lag ooit in het Vondelpark te roken,
je weet wel, met veel hasjiesj in zo’n paal,
en iedereen was stoned als een garnaal,
er waren nog geen ziektes uitgebroken.
“Make love, not war” en iedereen was “in”…
Vergeet ik wéér mijn eerste zin.
Uit het archief
Een plaag
Er is onlangs een nieuwe trend verrezen:
Men rijmelt bij de wilde beesten af,
ruim een miljoen zit elke avond maf
een lullig versje bij elkaar te pezen.
Kom mensen, laat ons nu eens eerlijk wezen,
dit is geen hobby meer, het is een straf
(er zit maar weinig koren bij het kaf)
voor hen die al die rotzooi moeten lezen.
En bovendien, zo valt alom te vrezen,
staat elke dichter van zichzelve paf
en denkt dat als hij rusten zal in ’t graf
zijn werk nog generaties wordt geprezen.
Dat hoeft geen ene rijmer dus te hopen:
Hij kan zijn bundels nu al niet verkopen