Mijn tante is een ware drama queen
Het kleinste basakkoord doet haar al snikken
En zij hoeft maar een violist te zien
Dan staat ze al haar tranen weg te slikken
Dat grienen is nog niks bij haar geklaag
Nu hangt ze jammerend aan het loket:
In het concertprogramma van vandaag
Ontbreekt haar favoriete strijkkwartet
Haar man, mijn oom, staat kalmpjes aan haar zijde
Een bioloog, wat nuchterder van aard
Hier minder thuis dan in een bloemenweide
Klopt troostend op haar hand en zegt bedaard:
'Ach lief, precies zoals ik gister zei:
't Seizoen van de viooltjes is voorbij'
Herfstconcert
- Gegevens
- Geschreven door Christiaan Abbing
Uit het archief
Schilderwerk
 Het is iets uit mijn armelijk verleden Mijn woning moest een verfje tot mijn spijt Maar ‘t was nu eenmaal nodig in die tijd Dat ik mijn eigen tijd daaraan besteedde Ik moest een steiger voor mijn bezigheden Een neef verklaarde zich tot hulp bereid Maar door de drank en duisternis misleid Verviel zijn hulp al gauw in’t ongerede Hij zei dat we daar sterk en stevig stonden Had hij die stelling dan niet zelf gebouwd? Maar ja, in slechts een deel van een seconde Begaf de stelling het en ging het fout En zo gaat menig schilderwerk te gronde Wanneer je op een dronken neef vertrouwt! Dit is een bout-rimé op een gedicht van Jean Pierre Rawie dat je op het forum vindt onder 'Schilderwerk' |
|
|