Het vrije vers

Ik zie het aan zijn ingezakte schouders
Dit weekend was hij weer eens bij z’n pa
Na school vanmiddag gaat hij naar zijn ma
Zo is het leven met gescheiden ouders

 

Ze zijn alweer een tijdje uit elkaar
Maar al die ruzies, dat voortdurend vitten
Dat gaat toch in zo’n jongenskoppie zitten
Nou heeft ‘ie weer zijn rekenwerk niet klaar

 

En ik maar roepen: doe nou even mee
Dat vereenvoudigen is zó te leren
Hij kijkt met lege ogen naar het bord

 

Ik tref zijn blik, we weten alle twee
Dat zulke breuken blijven repeteren
En dat twee halven nooit een hele wordt