vaevictis
 
Het leek zo doodeenvoudig op die dag
De wereld werd beoordeeld op zijn daden
De mensheid was verdeeld in goed en fout
 
Dus duwden wij met overwinningslach
Het karretje waarop zij is geladen
Een vrachtje dat voorgoed is afgekeurd
 
Een mens, gebonden op het ruwe hout
Bespuwd en nagestaard om haar gedrag
De horde dringt en denkt niet aan genade
 
De foto is er nog, al is 'ie oud
En of je hem nu weggooit of verscheurt
Dit beeld zal voortaan altijd blijven hangen
 
Wat zwart-wit was, is later ingekleurd
En schaamrood worden onze grijze wangen
 
 
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De dooievaar

dooievaar
 
 
Een witte veer waait op de wind,
Een zwarte veer drijft in de sloot.
Waar is de Dooievaar naartoe?
Waar zou hij zijn gebleven?

We vroegen het een Hagenaar.
Die zei: ‘Hè, is ie weg? Wat raar.’
We vroegen ’t een Egyptenaar.
Die zei: ‘Ik zag hem vorig jaar.’

We vroegen het een steunpilaar.
Die zei: ‘Het nest voelt minder zwaar.’
We vroegen het een makelaar.
Die zei: ‘Piekfijn en instapklaar.’

We vroegen het een weduwnaar.
Die zei: ‘Hij is nu vast bij haar.’
We vroegen het een moordenaar.
Die zei: ‘Zijn botjes liggen daar.’

We vroegen het een lepelaar.
Die zei: ‘Hij smaakte nergens naar.’
We vroegen het een leugenaar.
Die zei: ‘Daar is geen woord van waar.’

Soms zien we ergens even
een schaduw overzweven.
Waar is de Dooievaar naartoe?
Waar zou hij zijn gebleven?

We vroegen het een vogelaar.
Die zei: ‘Hou nou je snavel maar.’