Foto: WikimediaCommons
Ze neemt me regelmatig mee naar buiten
Ze gaat me voor en houdt me op de been
En doet een nieuwe wereld voor me open
Soms hoor ik vreemde mannen naar haar fluiten
Maar ik weet zeker: zij kiest mij alleen
Al weet ik niet waar ik dat aan verdien
Ze geeft me meer dan ik had durven hopen
Soms aarzel ik, maar zij is niet te stuiten
Haar blonde krullen dansen om haar heen
Het is een feest als wij daar samen lopen
Wat zou ik graag de schoonheid ervan zien
Ik hoop dat ik die liefde ooit doorgrond
Maar dat is wel wat veel gevraagd misschien
Ze is tenslotte mijn geleidehond
Dit gedicht was goed voor de vijfde plaats van de Willem Wilmink Dichtwedstrijd 2020
