zolderkamer
Pixabay
Een vrije dag, wat is het toch een zegen!
De deur op slot, mijn telefoon op stil.
Nu kan ik alles schrijven wat ik wil.
Toch blijft de cursor stationair bewegen.
 
Al uren heb ik geen idee gekregen.
Dat schrijven is beslist geen peulenschil!
Ik zet weer koffie, poets opnieuw mijn bril.
De opbrengst valt me toch een beetje tegen.
 
Misschien moet ik mijn pogingen maar staken
en eerst naar buiten om iets mee te maken.
 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

De waarzegster

Het kleine vrouwtje pakte plots mijn hand
En trok me bij haar kermistent naar binnen
Ze zag in mij allicht een goede klant
En hoopte snel wat zakcentjes te innen

‘Zeg vrouwtje, ’ sprak ik quasinonchalant
U zult eerst mijn vertrouwen moeten winnen’
Haar ogen spuwden vuur. Ik vroeg: ‘Contant?’
Of kan ik hier in deze tent ook pinnen?’

‘Ik zie, ik zie…’ (nu moest ze wat verzinnen)
‘Ik zie u op een wit, verlaten strand
U bent een mooie vrouw aan het beminnen
‘Ik zie… dat u verschrikkelijk verbrandt!’

‘Genoeg!’, riep ik ontstemd: ‘Dit wordt te dol
Mevrouw, u heeft de zomer in uw bol!’