Het vrije vers

Bij de presentatie van de bundel van Ton Peters waarover wij eerder berichtten

Ik heb niet bijster veel met Felis Catus
Met Misty Boris Luna of Minoes
Ik twijfel aan hun onvolprezen status
En ben daarbij vooral niet voor de poes

Een deel van mijn belangrijkste bezwaren
Onuitgenodigd springt zij op je schoot
Om daar al snorrend wat te gaan verharen
En dan kruipen er nagels uit zo'n poot

 

Die door je broek het dijbeen binnendringen
Waarop je plots wat schorre kreten slaakt
En als je daarna Suzy los wil wringen
Heeft zij zich onverstoorbaar vastgehaakt

 

Nu je probeert je minnares te lozen
Kijkt het gezelschap om je heen vertederd toe
Men weet van dit eenzijdig minnekozen
Kent het verloop van deze wrede amour fou

 

Ik wijs op hinderlijk parmantig dwepen
De staart omhoog verleidelijk koket
Maar word je door aanminnigheid gegrepen
Dan speelt zo'n slettebak weer hard to get

 

En in de vroege lente is het janken
Ze slijpt bij nacht en ontij langs de straat
Dan schieten alle katers van hun banken

Zonder dat sneetje tussen droom en tussen daad

 

Door heiligheid omgeven in Egypte
Daarna ook veel mysterie toegedicht
Leidt hier tot het gedrag van een geflipte

En die gewichtigheid van haar is vederlicht

 

Ton Peters laat zich door de mythe leiden
Ziet ziel en zin in alles van de kat
‘t Is hier helaas dat onze wegen scheiden
Temeer daar ik zijn werk op waarde schat

 

Een bundel vol bijzondere sonnetten
Die uitstijgt boven elk gekissebis
Maar zo'n romance kan je ook besmetten
Zie Ton die zelf half kat geworden is

 

Bewijst u hem vandaag nog alle eer
Dat kan na zijn transitie straks niet meer