daar zit ik in zo'n Sprinter, geen toilet
geteisterd door een overvolle blaas
de laatste plaszak is gebruikt, helaas
gelukkig draagt de conducteur een pet
Ik zal op Ernest van der Kwast gaan stemmen Zijn boek, genoemd naar moeders rijst met kip Mama Tandoori, kwam op één met stip Zijn vlotte stijl en taal zijn niet te temmen
Zijn concurrentie lijkt zich vast te klemmen Aan hoop, maar zit al in een diepe dip Want ook al doet ze artistiek of hip, Het helpt niet, zelfs geen bloes vol strakke memmen
Ernest staat met geluk op goede voet En vechten zit de schrijver in het bloed Ook moeders deegroller is lang niet mis
Ze maalt niet om een rijmfout als gratis Want hoor nu, de NS Publieksprijs is: Een beeld en geld en gratis reizen! GOED!
Frits Criens
Mama Tandoori
Maar hoe zou zo’n jurylid strakjes gaan stemmen? Bij toeval misschien, als een koploze kip? Of heel conscientieus, zoals wijlen Kees Stip? Graag zou ik de storm der onzekerheid temmen
Want ik wil dit winnen. De vraag blijft dus klemmen: Hoe paai ik die jury? Met nacho’s en dip? Met pennen vol slogans als: ‘Bosman is hip’? Of zijn ze chantabel (die foto’s vol memmen…)?
De enige troef die ik heb, is mijn voet En dan nog niet eens een van vlees en van bloed Dus hopen maar dat ik geen enkele maat mis
Misschien krijg ik Mama Tandoori dan gratis Tenslotte, opdat dit gedicht adequaat is, Vermeld ik een deegroller hier, kort en goed