Het vrije vers

ik was er al die maanden niet geweest
te druk, geen zin, besognes op het werk
maar nu dacht ik, ik ga eens naar de kerk
soms krijgt een oude man spontaan de geest

nog altijd schuilt in mij het wilde beest
de zondaar, de verloren zoon, de vlerk
jawel, het viertal lijkt wat minder sterk
en met de jaren werd het wat bedeesd

de hoogmis liet een mooi gevoel ontspruiten
alsof ik uit het graf was opgestaan
m’n vrouw was blij dat zij was meegegaan
ik zag haar biddend beide ogen sluiten

ik hief uit dank de fraaiste psalmen aan
pas na het zingen, ging ik weer naar buiten