arm Utrecht, grauwe stad beneden middelmaat
waar een van God verlaten toren staat
een tergend, stervend centrum, bijna doodverklaard
de duivel loopt er traag een vloekend rondje om de kerk
je blinde schepper kreeg zijn loon op stinkend Galgenwaard
je bent de zweer en bochel van de Heuvelrug
vervuild museum van het lijden van de mensen
vol trieste stumpers die hun tranendal verwensen
zo onbeholpen, moedeloos en stug
een roestig knelpunt voor verdwaalde sleetse treinen
de reiziger blijft angstig, doch verstandig, steeds aan boord
hij wil beslist niet in jouw stadswoestijn verdwijnen
bevreesd voor enge ziektes en voor moord
die dreigen in de aardse hel van Catharijne
Lees meer over het domsonnet
Wraak voor bekeuring in Utrecht
- Gegevens
- Geschreven door Daan de Ligt
Uit het archief
Dat hebben we ook weer gehad
Maandag 19-1-2015
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
mijn hartenklop is verre van Majeur,
wat ik me voornam is tot niets vervlogen
al hangt er nog een oliebollengeur.
De zon te zien blijft bij een ijdel pogen,
de dagen zijn te kort en zonder kleur.
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
mijn hartenklop is danig in mineur.
‘k Verzuip welhaast in eigen mededogen,
gevangen in een droeve matte sleur.
Blue Monday, ‘k voel de tranen in mijn ogen;
mijn hartenklop is verre van Majeur.
Nu ben ik ‘s maandags zelden opgetogen
jawel dat geef ik hier volmondig toe,
maar deze maandag staat in fis mineur
Blue Monday, lieve god wat ben ik blue.