Drs. P in 1968

                NAZOMER

 

’t Is prachtig weer; we profiteren

Van deze dag vol kleur en licht,

En dragen opgewekte kleren.

‘Iets koeler,’zegt het weerbericht.

 

Men hoort een dikke bromvlieg zoemen;

De lucht is onmiskenbaar blauw;

Er hangt een ijle geur van bloemen.

Toch valt de avond al weer gauw.

 

’t Is prachtig weer; we zitten samen

Te zonnen op ’t café-terras.

Een windstoot rammelt aan de ramen;

Er valt een herfstblad in mijn glas.

 

We laten onze blikken dwalen

En praten over ‘t mooie weer.

Maar na de laatste zonnestralen

Is het ineens geen zomer meer.

Dit is het tweede onbekende werk van Drs. P dat opdook in de nalatenschap van Lia Dorana (zie voor bijzonderheden het Archief van 27 april en www.jasperina.net), na 'Het Zeewezen', afgezien van de onbekende extra coupletten bij dat lied en bij 'De Liefde'. 
In een reactie (waarin hij zich buitengewoon verheugd toont over deze vondst)  laat de doctorandus weten dat hij het nummer zelf  jaren geleden wel eens ten gehore heeft  gebracht tijdens optredens; "grotendeels in majeur, maar de laatse 2 regels der coupletten zijn in mineur, overeenkomstig hun strekking."
Hieronder het origineel van de tekst.

 

 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Herschepping

herschepping
Flickr.com
 
Voor versie 2.0 schiep Hij vier poten,
een wollige bedekking van het vel,
frivole oren, snorren die zowel
bij hem als haar gevoeligheid vergroten
 
ook nagels, slechts bij bomen te ontbloten
maar meer nog het besef van dit model
dat ernst het dode broertje is van spel
en er beslist te weinig wordt genoten
 
En zie, de schepping was geheel naar wens
temeer daar Hij dit keer maar niet besloot
Zijn evenbeeld een rol te laten spelen
 
waarna de pas geschapen nieuwe mens
de weg vond naar Zijn hooggelegen schoot
om zich daar goddelijk te laten strelen