Drs. P in 1968

                NAZOMER

 

’t Is prachtig weer; we profiteren

Van deze dag vol kleur en licht,

En dragen opgewekte kleren.

‘Iets koeler,’zegt het weerbericht.

 

Men hoort een dikke bromvlieg zoemen;

De lucht is onmiskenbaar blauw;

Er hangt een ijle geur van bloemen.

Toch valt de avond al weer gauw.

 

’t Is prachtig weer; we zitten samen

Te zonnen op ’t café-terras.

Een windstoot rammelt aan de ramen;

Er valt een herfstblad in mijn glas.

 

We laten onze blikken dwalen

En praten over ‘t mooie weer.

Maar na de laatste zonnestralen

Is het ineens geen zomer meer.

Dit is het tweede onbekende werk van Drs. P dat opdook in de nalatenschap van Lia Dorana (zie voor bijzonderheden het Archief van 27 april en www.jasperina.net), na 'Het Zeewezen', afgezien van de onbekende extra coupletten bij dat lied en bij 'De Liefde'. 
In een reactie (waarin hij zich buitengewoon verheugd toont over deze vondst)  laat de doctorandus weten dat hij het nummer zelf  jaren geleden wel eens ten gehore heeft  gebracht tijdens optredens; "grotendeels in majeur, maar de laatse 2 regels der coupletten zijn in mineur, overeenkomstig hun strekking."
Hieronder het origineel van de tekst.

 

 

 

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Voorspelbaar

Voorspelbaar
Pixabay
 
Het hoofd is rond, dus is het voor gedachten
vrij moeilijk om rechtop te blijven staan
en veilig aan de helling langs te gaan
waaronder vaak een afgrond ligt te wachten
 
Vandaar dat zij voorzichtigheid betrachten
door liefst bekende wegen in te slaan
of nieuwe zoals nieuw in nieuwe maan
die altijd wordt gevolgd door oude nachten
 
De grilligheid in ’t denken van de katten
is daarentegen moeilijk te bevatten
en voor de mensen onvoorspelbaar groot
 
De goedzak die zich lusteloos laat aaien
kan in een flits zijn rol volledig draaien
naar opgewonden prikkeldraad op schoot