De eetzaal is voor haar een grand café
en eetzaallinoleum een tapijt
waarop zij – ver voorbij haar AOW –
de oude mannen dagelijks verleidt.
Ze blijft volgens gefluisterde verhalen
erotisch tot bijzonder veel bereid,
tot grote ergernis van haar rivalen
die net als zij fysiek op hun retour
haar haten als de som van al hun kwalen.
Ze vinden haar een vieze oude hoer
wanneer ze weer op zoek is naar l’amour.
Femme Fatale I
- Gegevens
- Geschreven door De loftrompet: Gezienus Omvlee
Uit het archief
Moeder (Veens sonnet)
Mijn moeder is alweer mijn naam vergeten
Ze heeft nu geen idee meer hoe ik heet
En wat ik doe dat boeit haar ook geen reet
Haar hersenschors is tot de draad versleten
Je hangt eerst negen maanden aan die vrouw
Ze wast ze strijkt ze vouwt je kleine zorgen
Ze veegt de laatste krullen uit je haar
Tot je beseft: haar leven is straks klaar
Je vraagt je af hoe moet dat met haar, morgen
Een oude dag, een ziekbed of een touw
Oom Alzheimer ving moeke met zijn keten
Ik roep haar naam terwijl ik best wel weet
De wereld om haar heen is obsoleet
Ik heb haar lief maar wil zij mij nog heten?
(Enige gelijkenis met het gedicht mijn moeder is mijn naam vergeten van Neeltje Maria Min berust op louter toeval)