Het heeft even geduurd… maar hier dan toch het ‘juryrapport’.
Zowel qua inhoud als qua vorm wilde ik de opdracht niet te veel dichttimmeren.
En inderdaad kon het een tijdlang verschillende kanten op. Zelfs met
gruwelijke plannen was er nog van alles mogelijk.
Jolien haakte halverwege af, vier spelers verzonnen ‘laatste regels’.
De jury had het niet makkelijk!
Ben verdient natuurlijk een prijs voor zijn suggestieve regel 11 (
Een bloedbesmeurde Koningsdag) en het fraaie
liederlijk in zijn regel 13.
Hanna verdient beslist een prijs voor haar geestig-gruwelijke
Dat hoofd dat in de fruitschaal lag.
Inge verdient zeker een prijs voor de vrijheid waarmee ze verschillende registers bespeelt:
Yep +
polichinel.
Bert verdient uiteraard een prijs voor zijn regel 11, de klapper
De Turing-jury overstag.
Regel 11 is bij Ben, Hanna en Bert letterlijk ‘de eerste regel’ van het sonnet waar de ik-figuur aan werkt. Bij Inge is het een bespiegeling over het schrijven ervan – maar voeg wat leestekens toe en hij is evengoed te lezen als eerste-regel-die-de-ik-schrijft.
Regel 13 is bij Hanna letterlijk ‘precies het rijmwoord’ dat de ik-figuur zocht, Ben en Bert gebruiken deze regel voor een toelichting op ‘diepste krocht’. De regel van Inge kan op beide manieren worden gelezen.
Vanwege deze lenigheid krijgt Inge de prijs.
Zij mag de titel bepalen van samenwerksonnet V.
En een nieuw samenwerksonnet beginnen, natuurlijk, als daar nog animo voor is.