ze lijken vaak geschreven in een roes
gedichten van de geniale geest
een god welhaast al leeft hij als een beest
en is venijn van hem niet voor de poes

miskenning, onbegrip dat maakt hem woest
erkenning is ook niet bepaald zijn deel
al vindt hij zelf zijn werk een prachtjuweel
en blijft hij dichten, onverdroten, noest

maar waar komt het vandaan, dat vreemde werk
de drank misschien of een geheime kerk
nee, daarvoor lijkt het toch iets te bezopen

zijn stropdas is het stevig om de nek
dat is de bron van deze halve gek
zo komt het uit een mist omhoog gekropen

Wie de schoen past, trekke hem aan ..., of zelfspot, Jacob?

Een pietsie zelfspot en een aardig maatje schoen, Hendrikje.

De serieuze kant ligt een tikje gecompliceerd. Ik heb in elk geval het vermoeden dat zuurstofgebrek in de hersenen soms een rol speelt bij bepaalde gedichten.

Jacob

Dank je, en dank ook voor je commentaar in het andere draadje (Greta)

Graag gedaan.

Jacob

Een deel is verborgen voor gasten. Log-in of registreer om het te kunnen bekijken.