De oude ophaalbrug

Die brug waar ik mijn schroom ooit overwon
Ik durfde daar zowaar met Saar te kussen
En later nog met allebei haar zussen
Terwijl hij toekeek in de lentezon

We sprongen van hem af zo ver je kon
Om met een plons het jonge lijf te blussen
Die oude ophaalbrug is ondertussen
Vervangen door een versie van beton

Hij werd aftands en nutteloos verklaard
De slijptol heeft verwoestend toegeslagen
Een waardig einde was dat niet bepaald

Nu ligt hij daar in stukken langs de vaart
Te wachten tot hij een van deze dagen
Een allerlaatste keer wordt opgehaald



foto: MvP

Heel mooi, Maarten. Complimenten!

Hi Maarten,

Een mooi nostalgisch vers met sterke clou. Sjappoo.

Ik heb een paar opmerkingen waar ik als lezer tegenaan loop. Natuurlijk kan dit aan mij liggen.
Doe er iets mee of niet.

Ik vind 'hij' in regel 4 verwarrend. Ik moet hier aan een persoon denken. De brug kijkt toe terwijl jullie er op staan, vind ik wat lastig visualiseren.

Hem in regel 5 vind ik lastig. Waarom niet 'de brug'?

De brug is al vervangen in de laatste regel van de tweede strofe en dan ga je een stap terug in regel 9, dat vind ik niet logisch.

Suggestie: Zijn lot

Nogmaals Sjappoo!

Grote groet,

Hoi René,

Dank voor je reactie...en dank voor dit compliment.
Juist goed dat je dat zo ziet, ik beschrijf deze brug inderdaad bewust als een persoon (vandaar hij & hem) een oude vriend die een grote rol speelde in een nostalgisch verleden. Personificeren van een dier of ding is natuurlijk een veel gebruikt stijlmiddel.
Zelfde reden, bovendien gebruik ik al 2x het woord brug in het vers, 3x zou echt te veel zijn.
Ik heb die r11 met zijn lot/dat lot inmiddels anders geformuleerd. Voortschrijdend inzicht.
Ik beschrijf een situatie in de 2e strofe en in de 3e strofe leg ik uit hoe dat destijds zo gekomen is. Een verklarende terugblik, komt ook vaker voor hoor, best logisch.
Gezien de vele bedankjes en de reacties hieronder denk ik dat ook ja

Nogmaals dank en grote groet terug, Maarten

Chapeau Maarten!

Groeten,
Riet

Dank jullie Riet en Wim G,

En goed dat je hier weer bent Riet, ik kijk uit naar je vrolijke bijdragen.

Warme groet, Maarten

De complimenten die jou her en der ten deel vallen, zijn geheel terecht. Mooi!
Groet,
Jaap

Fraai Italiaans sonnet, Maarten!

Riet, wat fijn om je weer op het forum te zien!


(Redouté)

Nog even een dit, Maarten, waar lag (ligt?) die brug. Zonde als het een gedicht naar werkelijkheid is.


Inge, bedankt. En ook weer voor de mooie tulp.

Groeten,
Riet

Maarten, een prachtig sonnet, tussen erg serieus en light verse in, subliem verwoord. Daar hou ik van. Chapeau.

Groetjes,
Frits

Allen dank voor de fijne complimenten!

En voor Riet:
Het gedicht is deels autobiografisch, vroeger in Utrecht hadden we inderdaad zo'n brug waar we vanaf sprongen in de zomer die later gesloopt werd.
Maar - vrees niet - die mooie brug van de foto is puur illustratief en ligt daar nog gewoon.
Groet, Maarten