Hij wringt zich de coupé in met zijn krant
En ploft op een der laatste lege plekken
Hij lacht en grijpt me krachtig bij de hand
Smijt dan zijn kleine koffer in de rekken
Ik ken hem niet - maar hij vraagt naar verwanten:
'Ik ben het toch, je eigen ouwe oom!'
Ik durf de vreemde niet teleur te stellen
Dus aarzelend begin ik te vertellen
Maar gaandeweg kom ik steeds meer op stoom
Verzin intriges, liefdes, zieke tante...
Hij knikt, ik blijf familienieuws verstrekken
Maar na een half uur val ik door de mand
Ik zie zijn blij gezicht ineens betrekken:
'Zeg, wacht eens - jij bent niet neef Ferdinand!'