de dagen gaan langzaam, de weken die vliegen
hoe traag elke weekdag me telkens misleidt
ineens een maand verder, waar blijft toch de tijd?

ik wil vaak van alles maar laat me bedriegen
een jaar ligt eerst open, dan ben je het kwijt
de dagen gaan langzaam, de weken die vliegen

waar komt het vandaan dat de tijd lijkt te liegen?
het ‘tussen de middag’ van vroeger in strijd
met uurtjes van heden waarin niets gedijt
de dagen gaan langzaam, de weken die vliegen

Ik weet niet helemaal zeker of dit vers een vers is voor deze site.
Het is zeker wel vormvast.
Het moest in ieder geval geschreven worden. Misschien herkennen jullie dat gevoel.

Grote groet,

Wat mij betreft, René, horen zulke gedichten hier zeer thuis. Ik hoop dat dit geen eenmalig actie is, maar dat je jouw mogelijkheden in deze richting verder verkent.

Groetjes,
Frits

Mooi vers! Het metrum van het vers geeft een bijna haastige cadans, die goed past bij de inhoud.
En leuk om weer eens een rondeel te zien - zeker eentje waarin de refreinregel nergens 'gedwongen' voelt.

Klasse, René!

groeten,
Riet