Welkom, Gasten
Gebruikersnaam: Wachtwoord: Onthoud mij

Onderwerp: Afscheidsvers

Afscheidsvers 24 aug 2019 10:24 #1

  • Frits Criens
  • Frits Criens's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • Berichten: 2641
  • Ontvangen bedankjes 2382
Bij het afscheid van Burgemeester A.H.M. Verhoeven
Heythuysen, 23 augustus 2019

Voor A.H.M. Verhoeven. In totaal
Al twaalf jaar Leudals burger nummer één
U kwam en kreeg terecht een warm onthaal
Een sympathie die daarna nooit verdween
Ook nu brengt U weer mensen op de been
U bent de man om wie het is te doen
Hoort U het ook ... gesnik en zacht geween:
U gaat als burgemeester met pensioen

Een primus inter pares, zeer sociaal
Die men waardeert en hoogacht algemeen
Een mensenmens, integer en loyaal
Bedachtzaam bouwer, samen, niet alleen
Verbinder, passievol, of juist sereen
Voor U gaat hier vandaag het licht op groen
Daar kunnen wij niet langer meer omheen
U gaat als burgemeester met pensioen

U integreerde snel, bent sterk verbaal
Verwierf zo goodwill, waar U ook verscheen
Al leidde Uw besluit nog niet massaal
Tot bidprocessie, bedevaart, noveen
Krijgt U nog spijt van dit vertrek? Welneen:
Uw vrije tijd ... niet langer op rantsoen
Het heilig moeten ... nooit meer molensteen
U gaat als burgemeester met pensioen

Mijnheer Verhoeven, klachten zijn er geen
U bleek een man van eer, met blank blazoen
Een burgervader dus, van top tot teen:
Geniet van een gezond en lang pensioen!

Frits Criens
Stadsdichter gemeente Leudal
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.

Afscheidsvers 24 aug 2019 11:52 #2

  • Wim Meyles
  • Wim Meyles's Profielfoto
  • Offline
  • Forumgod
  • taalhumorist
  • Berichten: 3103
  • Ontvangen bedankjes 5733
Mooi gecomponeerd, Frits!
www.wimmeyles.nl

Nieuwste boek: Vrolijk en vilein (light verse, 2024)
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Bedankt door: Frits Criens
Tijd voor maken pagina: 0.112 seconden

Log in

Gebruikersnaam en wachtwoord:

Zoeken

Forum Recent

Uit het archief

Bij zijn graf



Daar stond zij oog in oog met zijn maîtresse,
twee vrouwen aan twee zijden van zijn graf,
een hoopje zand; de steen was nog niet af.
Ze keken naar elkaar vol interesse.

“Wat gaf jij hem, dat ik hem niet kon geven?”
‘Ach, niet zo veel, hij hield van jou en mij.
De stiekemheid gaf een gevoel van vrij,
maar zonder jou kon hij geen etmaal leven.’

“Je hebt gelijk, het was zijn rusteloosheid.
Ik had wel vrede met de status quo.
Toen kwam die del uit Paramaribo.
Hij had geen notie van ons beider boosheid.”

‘Wel fijn, dat ik kon komen aan strychnine,
omdat ik werk heb in een apotheek.
Gelukkig dat het jou ook wel wat leek.’
“Ja zeker, liever dat dan blijven grienen.

Ik heb het in zijn whiskyglas geschonken
en in het winti-flesje in zijn zak.
Zij zit nu twintig jaren in de bak;
bewijs genoeg, de zaak was zo beklonken.”

‘Al is het beter zo, toch blijft het zonde.
Nou ja, het is gebeurd. Ik ga maar weer.’
“Kom mee met mij. Ik taal niet naar een heer,
maar wel naar warmte in mijn lege sponde.”