Ik was al een tijd naar een vorm van verdieping op zoek
Qua intensiteit in mijn leven valt weinig te klagen
Het staat bovendien als florerend en sleurloos te boek
Toch dacht ik steeds vaker ‘is
dit het?’ en meer van die vragen
Zodoende begon het steeds vaker van binnen te knagen:
Ik zon op een andere draai, maar dan zonder poeha
En kwam tot de slotsom dat ik het er maar op moest wagen
Ik kan niet meer zonder je, stoere, intieme PA!
Ik zag het al helemaal voor me, m’n gloednieuwe look
Nee, niets kon mijn spannende voornemen nu nog vertragen
Dus belde ik spoorslags met iemand in Kootwijkerbroek
Die veel gelijksoortige ingrepen goed had doen slagen
De man had gelukkig nog plek over enkele dagen
Intussen bedacht ik, wanneer ik dit nu onderga,
wat zal ik dan straks veel plezierigheid na kunnen jagen!
Ik kan niet meer zonder je, stoere, intieme PA!
Een paar dagen later – ik lag op een zachtblauwe doek –
De man nam een naald en een buisje: “Ik ga je kort plagen
Een maand of twee wachten, dan is hij hersteld en weer kloek”
De pijn van het zetten viel mee en was goed te verdragen
Tevreden vervolgde hij: “Soms komt de pijn terug met vlagen
En ook bloedt het wondje de eerste paar dagen nog na
Normaliter zullen de klachten in no time vervagen”
Ik kan niet meer zonder je, stoere, intieme PA!
Prins Albert, mijn sieraad, hoe schraal was voorheen mijn behagen
Mijn glans straalt als nimmer tevoren zolang ik besta
En sinds ik je draag, kent mijn seksleven diepere lagen
Ik kan niet meer zonder je, stoere, intieme PA!
PS Dit gedicht is niet autobiografisch