Net viel het gedachtenisprentje voor Cees van der Pluijm uit mijn Rijmwoordenboek. Vandaag is zijn sterfdag, (geboren 12-01-1954, overleden 14-12- 2014). Daarom hier twee korte gedichten van hem die hij samenbracht onder de titel Twee Portretten.


TWEE PORTRETTEN


1.
Ze had een hoofd dat als een luipaardvel gevlekt was
Zo weinig haar dat half de schedel onbedekt was
En ze bewoog alsof ze een mislukt insect was
Ze zweeg goddank, omdat ze niet zo goed gebekt was –
Ze zag eruit of ze met tegenzin verwekt was


2.
Een weduwe uit Wekerom
Die wilde graag naar Kekerdom:
«Ik denk dat ik er zeker kom –
Ach, Wekerom… men keek er dom
En zelden vloog een week er om»

Mooi dat je aandacht aan hem besteed Frits!
Aan rijkrijm kun je in het eerste gedicht je hart weer ophalen..

Hartelijks, Niek

Dank je wel, Niek. Cees was niet te beroerd was om andere light-versedichters te helpen en hij was een groot vakman. Daarom begrijp ik je opmerking over rijkrijm niet. Ik zie geen rijkrijm. (Overigens haal ik daar echt niet mijn hart aan op, al ben ik er wellicht wat alerter op dan een ander).

c.a.
Frits

Ha Frits, ik zie, waarschijnlijk abusievelijk, de -bewuste - herhaling in het gedicht voor rijkrijm aan. Ik ga me nog eens in de regels verdiepen
Overigens was mijn 'je hart ophalen' ironisch bedoeld. Je bent immers degene die me er tot nu toe het vaakst op gewezen heeft.
En terecht!

Ha Niek,

Ik begrijp het misverstand wel. Je hebt het herhaalde woord 'was' aangezien voor rijkrijm, maar rijkrijm is alleen aan de orde bij beklemtoonde lettergrepen. Het rijm in dit vers zit in de klank -ekt-

c.a.
Frits