(Wikimedia Commons)


CULTUREEL ERFGOED

Een erfgoed dat nimmer verloren mag gaan
Toch fijn dat UNESCO er pal voor wil staan
Een groots stuk cultuur, je van het
Een deel van het leven van iedere dag
Wat mooi dat het nu echt ‘Cultuur’ heten mag
Zo’n heerlijke Franse baguette

R3 was: Een groots stuk cultuurgoed is het, met dank aan Jaap

Een groots stuk cultuurgoed is het
die laatste lettergreep heeft duidelijk onjuist de nadruk.

Als ik het zeg is ‘het’ meer betoond dan ‘is’ en voldoet de zin metrisch. Ik had eerder commentaar verwacht op het rijmpaar het - baguette…

Ik ben het eens met Bas.
Het is een beetje een lastig geval. Het lijkt erop dat het woordje "het" hier te licht is om als rijmwoord te dienen. Het klinkt toch een beetje als een sjwa: "ut".

Als ik deze zin zeg klinkt ‘het’ beslist niet als ‘ut’. Maar dat kan voor anderen natuurlijk anders liggen.

Ut of het. het is te zwak om in rijmpositie te staan. Dat is 't probleem

Dat helpt? vraag ik mijn vrouw die verzen schrijft
En daarom eiste dat ik moet gedogen
Dat zij uit kunstmin overspel bedrijft
Het inspireert haar, zei ze, tot-en-met

Klinkt toch heel anders

een groot stuk natuurgoed dat is het

klinkt ook beter

Als stukje cultuur: je van het, dat kan nog wel, maar zo als het er nu staat, vind ik het ook niet fraai.

Blijkbaar valt mijn vers niet erg in de smaak. Jaap deed een mooie suggestie. Ik heb het vers wat aangepast, Jaap bedankt.

Ik denk dat in deze constructie de klemtoon op "het" veel natuurlijker is.
Groet,
Jaap

Beste dichters,

Ik schrijf al geruime tijd op dit forum en elk seizoen zijn er weer discussies die eindeloos heen en weer gaan zonder tot een conclusie te komen.
Meningen vliegen af en aan en men wordt het soms niet eens.
Het is wellicht verstandiger om eerst een goed feiten onderzoek te doen en dan deze kennis toe te passen op het bediscussieerde gedicht.

In dit geval gaat het om het gezegde: Je van het...

Na wat heen en weer googlen kwam ik op de etymologie site terecht. En daar stond het antwoord klip en klaar:

‘Je’ betekende vroeger in de spreektaal ‘het beste’. Dat moest dan wel worden beklemtoond. "Dat is jé jenever!" betekende dat je het over de beste jenever ter wereld had. "Dat is nou niet je dát" is dus "Dat is niet het beste van dat."
Het ‘hét’ in de uitdrukking betekent ‘wat er is, alles, datgene wat er te krijgen is’. Je van het betekent dus: ‘het beste van het beste’. ‘Het’ is hier trouwens een benadrukte ‘hèt’. Je spreekt het niet uit als ‘ut’, maar zoals je het schrijft.

Ik ben benieuwd of er nog tegenargumenten te vinden zijn, dar leer ik weer van.

Met groet, Ben

Ben,
Ik kan deze redenering niet volgen en tot welke conclusie dit zou moeten leiden betreffende de beklemtoning van de uitdrukking "je van het".
Groet,
Jaap

Kort antwoord (want ik ga zo sinterklaas vieren met de hele familie):

Schrijf: je van het
Bedoel: het beste van het beste
Zeg: JE van HET

Groet, Ben

Ik denk dat Bens inbreng hier wel van toepassing is. Buiten de context van dit gedicht, zou het inderdaad JE van HET zijn. Mijn eerste gevoel was dat JE wat werd weggedrukt door culTUUR. Maar ik denk nu dat ik daar te veel heb gedaan aan metrum inlezen. Ideaal is mijn voorstel dus ook niet.

Ik zie wel wat in de uitleg van Ben.Het zou helpen, meen ik, als je een witregel legt na de eerste drie regels. Dan heb je de balans er in, want dat 'het' viel me een beetje koud op het dak. Eigenlijk las ik 'het 'als lidwoord.

Ik ben geloof ik het spoor bijster.
Bas, Jaap en ik zijn niet zo gecharmeerd van "Een groots stuk cultuurgoed is het". Jaap komt met een oplossing, "Een groots stuk cultuur, je van het", die door Bart in dank aanvaard wordt. Ik heb nog niet gereageerd, maar ik vind het een fraaie oplossing. Eind goed, al goed, zou je zeggen.

Ietwat verbaasd ben ik dan ook over de eerstvolgende bijdrage waarin B.J. Hoogland schreef : De achtergrond van "je van het" is alleszins leesbaar, maar ietwat buiten de orde, want er is wel degelijk een conclusie.

Dat laatste zegt Jaap ook in eerste instantie, maar in tweede instantie toch weer niet.
En Bas stelt een witregel voor waarvan de meerwaarde mij ontgaat.

Inderdaad nam deze discussie onverwachte wendingen. Ik ben tevreden met Jaaps ‘je van het,’ en volgens mij is met deze oplossing Bas’ witregel overbodig; niemand leest hier ‘het’ als een lidwoord waar nog iets op moet volgen.
Allen dank voor het meedenken,
Bart