Doek voor Corneille

We schilderen zijn kist met felle kleuren:
wat vogels, grote bloemen en een vrouw.
Ik verf zijn stropdas als symbool van rouw;
zijn theemok geeft vertroosting bij het treuren.

Hij lachte zich kapot om ‘la commerce’.
Ik schets zijn ligplaats in Auvers-sur-Oise
en eer hem in mijn kunstenaarsoase:
een vrije schilder op Het Vrije Vers.

Een kleine kraai vliegt manisch door het werk
en roept: “We leven nog!” vanuit het zwerk.