Ik liep vanmorgen op de dijk, de zon kwam van opzij
Mijn schaduw was present en liep gezellig met me mee
Hij liep een beetje achter me, gewillig en gedwee
Maar haalde bij een bocht me in en ging me toen voorbij

Aan ’t einde van de dijk gekomen ging ik weer terug
Mijn schaduw volgde toegewijd zoals het hoort mijn spoor
En bij de bocht passeerde hij en ging me daarna voor
Dat deed hij zonder haperen, want schaduwen zijn vlug

Een grote wolk schoof voor de zon, mijn schaduw-ik verdween
En ik liep op de kale dijk verlaten en alleen

Dit fraaie werk zou in het geweld en geduw om het DdVschap bijna over het hoofd gezien worden.
Maar zijn in de laatste regel liep en ik niet van plaats verwisseld zoals die schaduw?

Inderdaad een prettig, rustgevend gedicht en een verademing tussen al het gebral van mijn concurrenten, die hun trekken nog lelijk thuis gaan krijgen.

De laatste twee regels kloppen inderdaad niet, zie

www.onzetaal.nl/taaladvies/advies/tante-betje

taaladvies.net/taal/advies/vraag/767/

Of eigenlijk is alleen de laatste regel niet in orde: ik lees ‘schaduw-ik’ als één woord en de fout zou dan zo verholpen zijn:

Een grote wolk schoof voor de zon, mijn schaduw-ik verdween
En ik liep op de kale dijk verlaten en alleen

Mooie illustratie ook!

Eén van de mooiere gedichten die ik de laatste tijd gelezen heb.
Bedankt, Bas

Ik dank ieder voor de complimenten. De opmerking over de laatste regel is aanvaard. Ik heb die regel aangepast. Ik vraag de Redactie hierbij de aanpasing over te nemen.