Er school eerst geen gevaar in ons gesprek, De taal bleef soepel heen en weer bewegen Tot woorden die wat meer pretentie kregen Elkaar gingen verdringen van hun plek
Waarna opeens door dreigend plaatsgebrek Emoties rap tot grote hoogten stegen En woede die tot dan toe had gezwegen Tenslotte zorgde voor een flink echec
Het heeft geen zin bij onmin en bij schaken, Die ik voor het gemak hier samen vat, Elkaar tot inzet van de strijd te maken
Omdat het juist de charme is van mat Dat je alleen de koning kwijt kunt raken Maar niet degeen met wie je ruzie had