Misprijzend kijk ik naar de groenteschaal,
omdat ik op iets anders zit te loeren.
Ma’s koolsalade is me veel te schraal,
vanavond wacht een zaliger onthaal:
met Angela op volle lachgastoeren.
Ik liep weer eens zwaarmoedig door de straten, omdat wat je ook doet, waarvoor je kiest, je alles op het einde toch verliest. Dus kan je niet veel beter alles laten? Ik overweeg te zoeken naar een touw.