Misschien zat Drs. inderdaad met een likeurtje in de hand de mogelijkheden van het woord likeur te overwegen; Drie klinkers en drie medeklinkers, een -e- en een -r-, wat vrouwelijk rijm mogelijk maakt. (Drie keer nog wel.) Hoeveel woorden zijn daar uit te distilleren? Spijtig wel als je je best hebt gedaan op een Grabbelton of één der variaties, en de argeloze lezer, die niet bekend is met deze versvorm, zich hardop ( nou ja, bij wijze van spreken ) afvraagt welke prestatie hier geleverd is. Toch moet ik Katja een beetje gelijk geven; het uitgangspunt van de grabbelton is de anagrammen, en we proberen het leuk te maken, maar het komt op de tweede plaats.

Vertegenwoordiger

De lentezon maakt mij alleen maar luier
Zodat ik niet met al mijn handel leur
Maar eerst eens naar de koeienstallen kuier
Voor vers getapte melk vanuit de uier
Het allerliefst gemixt met wat likeur

Ik vind dat je je op glad ijs begeeft, Remko. Het heeft meer weg van een bout rimé. Wat ook een prestatie is.

Wees maar niet bang, Bas. Ik heb deze winter die snow-steps
van de ANWB aangeschaft en sta dus vrij stevig in mijn schoenen.

Omdat ik van Inge het invoegen van een afbeelding heb geleerd en omdat ik
met Katja in die ‘Wilbers-discussie’ nog wat goed te maken had
herplaats ik hierbij vooral voor deze dames nog eens deze notlebbarg in de
overtuiging dat de bijbehorende (elders gevonden) tekening hen ongetwijfeld
zal weten te bekoren.
[ en..uh..nee.. eerlijk gezegd…zo’n grote heeft zelfs de held van Labbertong niet ]

Tja, die Wilbersdiscussie, die kan me soms nog lelijk dwars zitten, Remko. Het liep op de een of andere manier uit de hand, een hoofdschuldige is niet aan te wijzen, maar dit had anders gemoeten vind ik nog steeds. Van zijn Wilberstrots weet ik niets, maar hij had een grote mond. Waarmee hij, herinner ik me, vaak behartigenswaardige woorden sprak, zoals dat hij houdt van dichters die gevoel hebben voor het absurde in het menselijke en dichterlijke bestaan en bij hun spot ook zichzelf en hun eigen werkjes niet overslaan. Dit sloeg helaas niet aan bij de lightversefundamentalistenclub.
Het was vooral die situatie van één tegen allen, die me aanvloog.
En dat jullie de inderdaad nogal onhebbelijke toon van Wilbers niet konden laten voor wat die was en niet konden lezen wat hij nou eigenlijk beweerde.
Hij had een site ontdekt die Het Vrije Vers heette en als motto voerde LEKKER LICHT en een paar in potentie wel leuke, maar (afgezien van de vorm) nog niet perfecte gedichten ingestuurd, niet bevroedende dat hij verpletterd zou worden door loodzware kritiek op zijn vorm en taalgebruik. Ik zeg niet dat niet veel van die kritiek juist was, maar je moet zoiets mijns inziens bij een nieuweling een beetje doseren en eerst eens peilen wat hij kan hebben.
Mensen die echt geen affiniteit hebben met de site vertrekken toch wel.
Ook werd aan zijn eigen kriteria geen aandacht besteed, daar had beter naar gekeken moeten worden. Tenslotte staat in een uiteenzetting van Jaap over het doel van de site, die even niet te vinden is, dat alle soorten gedichten, tot vrije verzen aan toe, welkom zijn.
Nu moet ik eigenlijk dat hele onderwerp weer gaan doorspitten, maar daar staat mijn hoofd niet naar. Hij werd ook beschuldigd van ‘schelden’, maar voor zover ik me herinner heeft hij helemaal geen scheldwoorden gebruikt.
Je plaat maakt natuurlijk heel veel goed!

Oei, daarvan moet ik wel even bijkomen...
Maar de butterfly stelt al wat gerust.

Ik meen te proeven dat we er niet eens zoveel verschillend over denken.
Wanneer Wilbers als ‘nieuweling zijn eerste verzen ‘sec’ had geplaatst, had
ik waarschijnlijk eerst mijn schouders opgehaald om evt. op een later tijdstip
op een heel wat aardiger toon op zijn werk te reageren.
Het feit dat hij binnenkwam met zg werk uit een op handen staande bundel
verlokte mij om wat sneller en wellicht wat bouter te reageren. Een ‘dichter’ met
zulke wilde plannen en dergelijk kwalitatief armoedig werk moest vond ik zo snel
mogelijk tegen zichzelf in bescherming dienen te worden genomen.
In de discussie die er vervolgens ontstond heb ik me toen een tijdlang afzijdig
gehouden.
Het feit echter dat Wilbers als vertaler van Morgenstern het werk van zijn idool
in mijn ogen volledig om zeep had geholpen stemde mij zowel droevig als boos.
(ondanks het feit dat W. zelf beweerde dat hij in de geest van M. vertaald zou
hebben.). Op het moment dat de rust weer even leek teruggekeerd plaatste jij je
oproep aan Wilbers om aub terug te keren hetgeen mij aanzette tot die wellicht
iets te venijnige reactie naar jou toe.

Ik was dat venijnige helemaal vergeten, haha, ik wist nog wel dat je mijn vertaling van Der Einsaht prees! En dat je als enige serieus op mijn protest inging.
Misschien scheelt het ook dat ik (dit durf ik jou wel toe te vertrouwen, bid voor me dat Kees Koelewijn het niet leest!) dat ik die hele Morgenstern alleen van naam kende. Ik was dus niet al bij voorbaat anti- Wilbers.
Ik zie jouw standpunt ook wel weer, alleen het was te veel ‘allen tegen één’, enfin ik verval in herhaling. Ik vind het fijn dat je er nog even op terug kwam en dat er meer wederzijds begrip is ontstaan en de volgende keer dat er een nieuweling komt gaat het hopelijk beter.

Wanneer komt de volgende serie van De held van Labbertong?
Of gaat die misschien deze keer over De heldin van Labbertong, het damesvoetbal mag ook wel eens bezongen.

Ik wil niet die Wilberszaak oprakelen, hoewel ik vind...nou ja, laat maar.
Ik wil wel een verhaal vertellen. Voordat HVV ingesteld werd, was ik op bezoek bij één of andere dichterssite. Iemand plaatste een zg. Villanelle, een refreinvers met twee refreinregels. Helaas was in dat gedicht maar één refreinregel te vinden. Ik maakte daar een opmerking over en kreeg ze dik uitgemeten; wie ik dan wel was, hij schreef al jaren Villanelles en meer van dat hooghartig gedoe. Een tijd geleden plaatste een nieuwkomer een Villanelle, ik herkende de schrijvers naam meteen. En weer maar één refreinregel.
Wetende dat er op gereageerd zou worden, heb ik zorgvuldig gezwegen. Ik meen dat het Niels was die hem corrigeerde. Met een simpele opmerking.

Ik vroeg ( vóór HVV ) Frits Criens om een beoordeling van een gedicht. Eén korte opmerking, doodzonde van mijn vers. Maar ik heb het nooit geplaatst.

Telkens lees ik weer als verontschuldiging opmerkingen als; ja maar, Bloem deed het ook, offe, Kees Stip was ook niet zo stipt. Alles goed en wel, maar dat mag nooit een excuus zijn.

de volgende keer dat er een nieuweling komt gaat het hopelijk beter.
Dat ligt er aan hoe de nieuweling zich presenteert.

Ik heb weleens een reeks van tweehonderd balladen, gewijd aan de Vaste Vorm, aan Katja Bruning voorgelegd. Helaas vond zij één foutje. Ik heb mijn levenswerk in de prullenmand geworpen en mezelf opgehangen.