ik ben nu ergens vlakbij Hemsedal
en stuur je deze mail vanuit een kroeg
het lijkt me goed als jij nu ook maar komt
het lijkt hier helemaal de juiste plek

de stilte is er ongeëvenaard
het sneeuwt, je kunt de vlokken horen vallen
ik huur iets leuks, een hut, gewoon te gek
met onbelemmerd uitzicht op het dal

ik zie ons daar al zitten op de bank
met voor ons oog het maagdelijke veld
en enkel vrede, eindeloze rust

en verder zal er niets dan liefde zijn
van mij voor jou, van jou voor mij, m'n schat
de week van onze allerlaatste reis

Beste Jacob

Eigenlijk leest het door het consequent doorgevoerde metrum alles behalve blank.
Ik vind het mooi gedaan

Je Adriaan

Fraai, Jacob!
De laatste regel is verrassend. Ik lees het als een cru einde maar het zou ook een droef slot kunnen zijn omdat een van beiden ernstig ziek is...
Op hVV verwacht ik het eerstgenoemde.
Mooi: je kunt de vlokken horen vallen.
Ik hoor enkele minipuntjes op de i rollen.
R3: me ipv mij?
R7: komma na hut?
R5: er ipv hier?
En in de laatste strofe lees ik dat er slechts één dag de liefde gevierd wordt terwijl een laatste week oid logischer lijkt...

Hartelijk dank voor je kanttekeningen, Inge. Ik zal ze verwerken.

Overigens vind ik leuk op te merken, dat nu eens een vrij vers van de bewerking naar een vormvast beter is geworden. Dit gedicht is namelijk het leven begonnen als vrij vers.

Wat de betekenis betreft: steeds meer ouderen lijken te kiezen voor een gaan door eigen hand, voor het leven echt te zwaar wordt. Voor die mensen kan het afscheid van het leven werkelijk een feest zijn.

P.S.: Ik heb de oerversie op FB gezet, mocht die je belangstelling hebben.

Ja, ook een gezamenlijk levenseinde is een optie.
En enkel vrede, eindeloze rust en het lijkt hier helemaal de juiste plek als voorafspiegeling. Bij die optie valt alles op zijn plek
Misschien vreemd, maar ik krijg vaak het gevoel dat de vorm van een vers zichzelf aandient.

Dank je wel.

Ik denk dat je gevoel zo vreemd nog niet is.

Ik begrijp de tekst, en het is best mooi. Maar het is de weg van de minste weerstand. Zonder rijm scheelt het toch een slok op een borrel, misschien wel meer.

Beste Bas,

Mag ik het vandaag even met je oneens zijn.
Ik ben er wel haast heilig (wat dat woord ook moge betekenen) van overtuigd dat het aanmerkelijk gecompliceerder is dit sonnet ~vrij~ te schrijven met een zelfde lading, dan rijmend.

Je Adriaan

Beste Adriaan, dus eigenlijk zijn het de rijmers die de weg van de minste weerstand kiezen?

Volgens mij heeft Adriaan dat niet gesuggereerd.

Ik ga niet over mijn eigen geval discussiëren. Wel wil ik opmerken dat soms rijmen inderdaad de makkelijkste weg is. En misschien wel meer dan soms. Daar ben ík heilig van overtuigd.

Beste Bas, Goede morgen

Dat hoor je mij niet zeggen.

Wat ik bedoel is dat een vrij vers dat evenveel aanspreekt als een rijmend vers, naar mijn mening meer inspanning vergt om te schrijven.
Vandaar dat heel veel vrij werk op mij over komt als loos woord gefladder.
En dat is dit vrije sonnet van Jacob niet en dat vind ik het mooie van dit gedicht.

Je Adriaan

Hoi, mag ik me ook even laten horen?
Ik denk dat het gaat om een balans tussen vorm en inhoud. Idealiter, denk ik, versterkt de vorm de inhoud, hoe die vorm ook uitpakt. Dus het gaat niet over: rijm of niet, maar over: verrijkt de vorm de inhoud of niet? En dan is hier absoluut het geval in mijn optiek.

Dat zeg je mooi Hendrikje, de vorm moet de inhoud verrijken.

Het komt ook voor dat de vorm afbreuk doet aan de inhoud. Daar zou ik moeiteloos voorbeelden van kunnen aanwijzen op diverse andere sites.

De vorm kan je ook helpen je onderwerp in toom te houden.

Beste Bas,

Mag ik het vandaag even met je oneens zijn.
Ik ben er wel haast heilig (wat dat woord ook moge betekenen) van overtuigd dat het aanmerkelijk gecompliceerder is dit sonnet ~vrij~ te schrijven met een zelfde lading, dan rijmend.

Je Adriaan

Hoe leg ik dit dan uit? Rijm is evengoed een beperking als metrum. Dus als je een blank vers schrijft ontloop je de beperking van het moeten rijmen. Een dichter zei ooit tegen me dat hij niet kon zeggen wat hij bedoelde als het was onderworpen aan de prosodie. Dat haalt je de donder. Ik heb nogal wat liggen dat ik niet gerijmd krijg. Maar ik vind een blank vers een goedkope oplossing.
Een blank vers is geen vorm, het is wat het is, een aantal rijmloze regels.

Beste Bas,

Dan zijn we het dus even niet eens met elkaar, wat me geen reden tot enige slapeloosheid lijkt.

als immer
Je Adriaan

Oké.

Een mooi gedicht Jacob en een leuke discussie. Meningen omtrent het berijmde of ongerijmde gedicht zullen altijd persoonlijk zijn en dat is maar goed ook.

Yep.....!

Beste Adriaan wat maak je mij nou? Je hebt me, zolang we elkaar kennen (Lezen) en in de haren vliegen , altijd voorgehouden dat regel van rijm minstens even belangrijk was als ritme en metrum en dan beweer je nu dat alleen metrum en inhoud al voldoende is als die op elkaar afgestemd zijn?