I.M. Bernlef

Dag middeleeuwse blinde Friese dichter
Die naadloos letters aan ons toevertrouwde
Waarin we onze eigen metaforen
Weerspiegeld zagen in zijn hanepoten

We keken naar het strikken van een das
Verdwaalden in de kunst van het verliezen
Zag oude schoenen van de dirigent
Verruilen voor een kiezel en een traan

Te weten dat ons brein dit zo vertraagt
Ontbijten in het hart van een orkaan
Gelukkig fruit: de schaal is niet van taal

Noch blindenstok, noch grillige muziek
Wie kijkt zichzelf voortdurend in de rug
De naam bestaat, deinst terug: Ben even weg