Mijn eerste bijdrage aan dit forum. Ik werk momenteel aan een bundel met als onderwerp ziektes, het ziekenhuis en de dood getiteld: Even zieken. Hierbij enige voorbeelden. In het eerste hoofdstuk bespreek ik een groot aantal ziektes zoals:

Gangreen

De pijn brandt in mijn vlees en botten
maar dat is toch wel wat van de zotte
als je weet dat je aan koudvuur lijdt
tot het scalpel of de dood ons scheidt

Ik zal hier echter in kunnen berusten
omdat Satan mij wel niet zal lusten
en ik zijn planning in de fout stuur
in zijn oven past vast geen koud vuur

Ik zal dus nooit in de hel belanden
en voor mijn zondig leven branden
Ja, nu ik dit alles wat beter overdenk:
dit gangreen is een Godsgeschenk

In hoofdstuk twee komen de personen die men in ziekenhuizen vindt aan bod, bijv.

De Casus

Ik ben van nature niet zo'n protestant
maar toch wil ik even stevig protesteren
tegen mijn behandeling door de heren
en ook dames van de medische stand
die mij als zieke komen inspecteren
maar mijzelf daarbij vrijwel negeren
als mens en als soort- en geestverwant
omdat ik als een casus schijn te fungeren
dus wilt u mij als mens ook respecteren
anders krijgt u aan mij een kwaaie klant!

Ik als een echt lijdend mens verga dus
van de pijn, ben niet een of andere casus
die hier als onderwerp voor u ligt
een ziek ding, vrijwel zonder gezicht
dat u, als u eens voorbij komt wandelen
ook wel als voorwerp kunt behandelen
dus knoop dit a.u.b. stevig in uw oren:
ik ben een mens en dat wil ik ook horen!
en kijk eens héél erg goed: ik besta dus
donder maar op met uw verdomde casus!

Tot slot krijgt een soms helaas onvermijdelijk einde van de hospitalisering de volle aandacht via een reeks vrolijke grafschriften:

VOOR EEN PYROMAAN

Ik word in deze urn koud
Als gevolg van een burn-out
Toch kan ik u blij melden
Ik ben nu een van mijn helden
Want alle aandacht bij mijn laatste fik
Was voor mij, ja, hoera, dat was ik!!!

VOOR EEN PATIËNT

Beste dokter, de groeten van hierboven
Waarom wilde u me maar niet geloven
En zei u dat ik gewoon wat in paniek was
Terwijl ik volhield dat ik zwaar ziek was?

Hallo Wilbers,

Welkom op dit forum.
Goed dat je hier eerst een paar gedichten plaatst voordat je
de stap zet om die voorgenomen bundel te (laten) maken.
Ik zou daar, als ik jou was, op dit moment even vanaf zien omdat
er nog wel het een en ander aan je gedichten geschaafd kan worden.
Inhoudelijk is er het een en ander op aan te merken maar wat mij in de
eerste plaats opvalt is dat er met name stilistisch gezien het een en ander aan
mankeert. Zo valt het me op dat in de hier geplaatste gedichten het gebruik
van een z.g. strak en binnen hetzelfde gedicht identiek metrum ontbreekt.
Struin eens goed op dit forum rond en kijk hoe de aanwezige
andere dichters hier, met name op het gebied van de versmaat, te werk gaan.
Durf je gedichten nog eens goed onder de loep te nemen om ze met name op het
gebied van het metrum nog eens een keer onder handen te nemen. Succes.
Tip: Het rijmwoordenboek van Jaap Bakker is niet alleen een goed
rijmwoordenboek maar bevat ook nog eens een leuke en leerzame dichtgids.

Ik ben, net als mijn favoriet Christian Morgenstern van wie ik overigens ook alle Galgenliederen vertaald heb, niet zo gespitst op het metrum, maar veel meer op het rijm. Als ik ritme wil horen, zet ik wel een muziekje op. Ik herinner me nog dat toen ik van het Fonds voor de Letteren een subsidie voor die vertaling kreeg, ze deze ter beoordeling ook hadden voorgelegd aan twee zogeheten experts. Een van hen vroeg zich af waarom ik het rijm als uitgangspunt had genomen bij de vertaling en niet het metrum. Op dat moment dacht ik: die man heeft er geen bal van begrepen. Morgenstern is totaal niet zo geïnteresseerd in het metrum, maar haalt de meest idiote toeren uit om iets te laten rijmen. En zou ik dan als vertaler moeten zeggen: "Foei Morgenstern, ben jij ook al door die domme rijmdwang besmet? Ik zal je even verbeteren door mij nu op het metrum te richten." Dat vind ik wel het toppunt van verwatenheid.
Ik vind nu eenmaal dat de behandeling van het rijm als het ongewenste en ondergeschoven kindje van de dichtkunst enkel een alibi is voor het publiceren als moderne poëzie van proza met een rare regelval en interpunctie waarin de eigen navel hevig bewonderd wordt, dan wel het eigen leven en alle daarbij behorende misère wereldkundig gemaakt dient te worden. En dan kun je natuurlijk nog altijd beweren dat je in elk geval wèl op het metrum hebt gelet. Maar bespaar me alle ach-guttegut-kijk-mij-nou-eens'jes van hevig getormenteerde juffertjes of diepzinnig en filosofisch doordachte ontboezemingen van verwarde, psychologische gevallen. Ik heb meer iets met goed geformuleerde nonsens.
De dichter heeft slechts één taak: trachten de ongerijmdheden van het leven te rijmen.

www.achillevandenbranden.net/2007/10/de-...ristian-morgenstern/

voor wie eerst wat verder kennis wil maken met (het werk van) Bèr Wilbers...

Jawel, maar ik zie in je hele redenering niets dat niet ook gezegd zou kunnen worden door een sinterklaasverskreupelrijmelaar. Laten we vriendelijk zijn en dit knittelverzen noemen, waarbij het metrum losgelaten wordt en het om het rijm gaat en de originele formulering. Ook dan moet je nog eens goed kijken, want er zitten toch teveel zinnen in die slecht en krom Nederlands zijn, enkel om ze te kunnen laten rijmen en dat doet weer aan het vrolijke sinterklaasfeest denken. Een term als 'van de zotte' past daar helemaal niet en staat er alleen voor het rijm.
Een pyromaan die aan een burn-out overlijdt is natuurlijk een prachtvondst maar die gaat verloren in het krampachtige gekreupel eromheen: die laatste regel met dat ja hoera, dat was ik!!! is niet bepaald soepel Nederlands.Het doet denken aan een lijk dat niet in de kist past en waarvan de ledematen gebroken zijn om het erin te wringen.
Als je zoveel prijs stelt op rijm zou je ook geen rijk rijm gebruiken in de reeks die rijmt op 'eren' nota bene een van de makkelijkste rijmklanken die er is met talloze alternatieven, dus helemaal niet nodig. De sfeer van Morgenstern vind ik in je gedichten niet terug, echt oorspronkelijke beelden zie ik niet. 'Iets in de fout sturen' is geen Nederlands en geen creatief beeld, maar overduidelijk bedoeld om te laten rijmen om het rijm. Rijmdwang heet dat. En íeand die zoveel op heeft met rijm zou nooit 'ga dus' laten rijmen op 'casus'. De raad om Jaap Bakkers rijmwoordenboek door te nemen lijkt me een goede, al is het voor Morgenstern te laat.

Beste Wilbers, Ik sluit me wat kritiek betreft aan bij Kees Koelewijn en Remko Koplamp. Ik licht één zin uit je verweer; "Ik heb meer iets met goed geformuleerde nonsens." Nonsens zijn bij ons welkom, vooral als ze goed geformuleerd zijn. Neem het advies ter harte. Koelewijn en Koplamp zijn niet de minste dichters hier.

Heren, ik geloof dat jullie de titel van dit draadje iets te letterlijk nemen...

Natuurlijk deugt er in de maatvaste ogen van "ons soort dichters" niet al teveel van Wilbers' verzen. Maar dat jullie dat nu meteen tijdens het welkomstwoord al breeeeed uitgemeten in Bèrs gezicht te knallen is niet aardig.

Meestal ben ik degene die met een hard oordeel klaar staat, nietwaar dames?

Wat mij helpt, Bèr, is het samen lezen van gedichten in een klein clubje "critical friends". Ons viertal, het Drents dichterscollectief, voorheen "De Loftrompet" komt op gezette tijden bijeen om gezamenlijk elkaars werk te lezen en te waarderen.

Daarin zijn we niet zachtzinnig met het beoordelen van elkaars werk. Maar we hebben wel een set duidelijke afspraken:
- als je een dichtvorm kiest, voer die dan ook consequent door
- geen concessies aan metrum en rijm
- kill your darlings
- als een vers niet "loopt" is het voor de toehoorder / lezer ook niet te volgen

Ik merk: je bent je eigen criticus. Ik ken dat.
Je loopt het risico om in je eigen valkuilen te duvelen.

De twee redelijk lijvige kritieken hieronder zijn, hoewel hard en enigszins onbekookt, wel gemeend vanuit kwaliteitsoogpunt.
De standaard is hoog. We helpen je graag die te bereiken.
Daarbij nog toegevoegd: Meerderen van ons hebben een of meer boeken uitgegeven. Dat is op zich geen criterium.

Ons meesterschap laat zich aan ons vakmanschap afmeten, zowel technisch als inhoudelijk. En vooral aan het plezier dat wij eraan beleven (ook al vliegen we elkaar soms naar de strot...

Groet,
Ben

Och, als iemand niks beters weet te verzinnen dan via zijn naam de link naar Rutger Kopland te maken, dan kan ik dat niet echt serieus meer nemen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik niet al te veel zaken ernstig en zwaarmoedig bekijk, maar dit dus al helemaal niet. En sorry, maar soms is het wel handig om te leren lezen. 'Van de zotte' staat er enkel vanwege het rijm? Als iets dat koudvuur heet, toch in je botten brandt, vind ik dat toch wel een beetje zot, ja.
Maar gelukkig noem ik mezelf nooit dichter, hoogstens schrijver en vertaler. Ik heb helemaal niets met die zogenaamd verheven poëterij en metrische masturbatie, ik wil gewoon lol hebben en als de lezer dan af en toe stevig meegrinnikt, ben ik helemaal tevreden..

Mag ik nu ook een lullige vraag stellen?
Wat was, beste kerel, je motief om op deze site jouw eigen masturbeersels ten toon te stellen?

De waarschijnlijk volslagen idiote gedachte dat een site die zich Het vrije vers noemt, met als ondertitel Lekker Licht, bevolkt wordt door lieden met enig gevoel voor humor en een luchtige (zie hierboven) benadering van al het hoogdravend gezwatel dat voor poëzie door moet gaan. Lieden die met groot genoegen op allerhande lange tenen trappen, de keizer graag vertellen dat hij toch écht in zijn blote kont staat en een stevig polemiekje niet schuwen. Kort samengevat: mensen die op zoek zijn naar de draaglijke lichtheid van het bestaan, in plaats van de ondraaglijke zwaarmoedigheid en regeldwang van het veronderstelde dichterschap. Als ze daarbij ook nog blijk geven van enige schrijf- en taalvaardigheid, is dat helemaal mooi meegenomen. Maar, heren, tot op heden stelt u mij teleur.

Schijn bedriegt, nietwaar...

Wat voor het oog zo lekker licht lijkt, blijkt bij verdere lezing verduveld zware kost te zijn.
Goed dichterschap komt bijna niemand aanwaaien, het is zweten geblazen.
Wat ons bindt op deze site is dat we het metier verrekte serieus nemen.

Het schrijven van een goed licht gedicht is geen sinecure. Zoals je in het forum hebt kunnen lezen zijn er een aantal hoofdvormen waarmee we onszelf bezighouden. Daarnaast is er ook een plek voor free verse.
Dichters worden aangemoedigd om nieuwe versvormen te verzinnen.

Wellicht valt de visie van deze site nog het best te omschrijven als "vrijheid door gebondenheid". En dat kun je meervoudig duiden.

Op de een of andere manier heb je een probleem met "het hoogdravend gezwatel dat voor poëzie door moet gaan". Laat dit duidelijk zijn: of ik nu Rilke lees of Kees Stip; Tjead Bruinja of Drs. P.: het is nauwelijks hoogdravend en zeer zelden gezwatel.

Het is heel simpel: Kees, Bas, Remko en ondergetekende hebben je een paar goede adviezen gegeven. Het heeft echt geen zin om als nieuwkomer tegen de heersende mores in met modder te blijven gooien. Dan verspeel je in een set al je krediet. Lijkt me niet slim.

In plaats van aannames te doen is het soms smarter om eerst te vragen: hoe doen jullie dit hier, wat zijn de gebruiken, etc...

Wel, ik heb me nu alsnog welwillend opgesteld. Take it or leave it; ik ga verder met het schrijven van mijn thesis.

Mijn tip: Ik raad je aan eerst eens goed door de site heen te bladeren en van de dichters ter plaatse enig werk te analyseren alvorens met ongefundeerde opmerkingen te komen.

Je uitleg over 'van de zotte' is aannemelijk, zo had ik het niet gezien. Maar dat neemt niet weg dat je beweert dat voor je werk alleen een goede formulering en rijm van belang zijn en aan beiden schort het nog aanzienlijk. Tweemaal stadus casus gadus casus in één strofe is lelijk en langdurig rijmen op 'eren' is erg makkelijk.
En veel zinnen zijn gewrongen om aan het rijm te voldoen, je maakt mij niet wijs dat je dat zelf niet voelt. Er zijn meer dichters die geen metrum gebruiken en enkel rijmen en dat 'voor de lol' doen, maar ze formuleren dan wel goed en besteden daar zorg aan. De Schoolmeester, Ogden Nash, Spike Milligan, bestudeer ze eens en vergelijk ze dan eens met McGonagall, wereldwijd beschouwd als de slechtste dichter aller tijden. Vergelijk dan je eigen werk met het hunne en kijk waar het het beste bij thuishoort. Iedereen zou trouwens eens kennis moeten nemen van McConagall, zeer vermakelijk, alhoewel niet zo bedoeld: www.mcgonagall-online.org.uk/[url=http://][/url]

Ik mis Morgenstern in je rijtje. Dat was iemand die schijt had aan alle toen heersende modes en regeltjes en zelfs woorden raar afbrak als hij dat nodig had voor het rijm, of van Baltimore Baltimur maakte, omdat hem dat beter uitkwam. Een Feldwebel werd opeens een Feldwabel vanwege het rijmen op Nabel. Vrije verzen vragen om vrije geesten en Morgenstern had dat een eeuw geleden al door. Maar wie meer over mijn relatie met deze dichter wil weten, kan beter dit even lezen:
Morgenstern interview

Ik was Morgenstern niet vergeten, want die is al volop en hardnekkig door je genoemd als je grote voorbeeld. Je vind dat die op ieders nachtkastje moet liggen en daar ligt hij bij mij al jaren. Daarom kocht ik die vertaling van je ook niet in 2007,hoe mooi hij ook was uitgevoerd. Even bladeren leverde de ene na de andere afknapper op.
Je roemt hem om zijn vrijheid en vindt 'De onverbeet' een van zijn beste. Die heeft een duidelijk en consequent metrum en jij maakt er een rammelpartij van. Ik plaats beide versies, kan iedereen zelf oordelen:

Der Vergess

Er war voll Bildungshung, indes,
soviel er las
und Wissen ass,
er blieb zugleich ein Unverbess,
ein Unver, sag ich, als Vergess;
ein Sieb aus Glas,
ein Netz aus Gras,
ein Vielfress -
doch kein Haltefrass.

Jouw 'vertaling':

Hij is vol wetensdrang, wat heet,
hoe diep hij ook gaat
en hoeveel kennis hij laadt,
hij blijft tegelijk een onverbeet,
een onver, zeg ik, als vergeet,
een zeef van draad,
een net van brokaat,
een veelvreet –
maar geen onthoudvraat.

Draad? Brokaat? Het gebeurt meer dat vertalers meer geïnteresseerd zijn in hun eigen ego dan eerbied betrachten voor het oorspronkelijk werk, maar noem het dan vrije bewerkingen als je toch schijt hebt aan regeltjes en geen vertalingen.

Voor echt vrije bewerkingen moet je bij Ernst van Altena zijn. Die heeft een aantal gedichten van Morgenstern haast onherkenbaar vertaald. Ik ben juist zo dicht mogelijk bij de tekst en de intenties van M. gebleven. Glas, gras had inderdaad gemakkelijk in het Nederlands kunnen blijven staan. Maar dan volgt wel het probleem in de laatste regel. Wat moet je dan met die Haltefrass? Voor mij stond vast dat het rijm van de regels 2, 3, 6 en 7 daar gehandhaafd moest blijven en Vielfress en Haltefrass vroegen om een vertaling als veelvreet en onthoudvraat en dus vielen gras en glas af. M. koos nu eenmaal voor het rijmschema abbaabbab en dat was voor mij ook de basis. En als het dan qua metrum niet meer helemaal klopt? So be it! Als het hem rijmtechnisch beter uitkwam, had M. ook eventjes lak aan het metrum. Wie ritme het allerbelangrijkst vindt, moet maar een drumstel kopen. Daar kun je trouwens ook een prima rammelpartij op weggeven.
Maar zo rammelend zullen de vertalingen wel niet geweest zijn, als het Fonds voor de Letteren er een subsidie in de hoogste categorie voor verleent.

Wat het Fonds van de Letteren vindt zal me worst zijn. Ik ken hun redenen niet en die geef je niet. Als je het Argument van de Autoriteit hanteert (een erkende drogredenering) moet je ook toegeven dat je werk niet goed is omdat De Tweede Ronde het afwees.

Hoi Wilbers,

je versjes hebben vele kwaliteiten, maar zelf had ik er in dit stadium nog even aan doorgewerkt. Niet om het ontbrekende metrum, wat een grappig, sloom effect geeft, maar omdat ze wel leuk zijn maar nét nog wat leuker kunnen. Door bijvoorbeeld dat slome nog wat te overdrijven, enfin het zijn jouw versjes, laat ik zeggen door de door jou beoogde effecten nog wat beter naar voren te laten komen.

Die ‘wij’ waar Ben het over heeft, kan alleen maar op Bas Boekelo en hem slaan, ik ken hier verder geen mensen die niet in staat zijn om er in hun eentje een mening op na te houden.

Je discussiëert leuk en origineel, dus ik hoop dat je een blijvertje bent.

Hallo Katja,
Ik begon al te vrezen dat een forum voor het light verse enkel bevolkt werd door humorloze metrumfetisjisten en zelfverklaarde poëzieautoriteiten die het Argument van de Autoriteit een drogreden vinden, tenzij het argument van henzelf afkomstig is. Zoals ik al eerder heb gezegd, ben ik niet al te hevig bezig met het metrum, dus dat soort verwijten glijdt vrij snel langs me af, maar als er al eens op de inhoud wordt gereageerd, blijkt dat lezen een knap moeilijk karwei kan zijn voor sommigen. Als je niet ziet dat de tegenstelling brandende pijn en koudvuur nogal zot is, of dat de pyromaan zo blij is omdat hij nog één keer alle aandacht en applaus krijgt als hij zelf brandt, dan vrees ik dat het zelf beoefenen van de dichtkunst enorme oogkleppen oplevert, die enkel op de eigen navel zijn gericht.
Het geeft mij veel meer bevrediging als mensen die totaal niets weten van dichtkunst en er ook geen overmatige belangstelling voor hebben, na het lezen of aanhoren van enkele van mijn vondsten stevig moeten grinniken, of zelfs hard beginnen te lachen en met de opmerking komen dat ze niet wisten dat gedichten ook simpelweg leuk kunnen zijn. En dat gebeurt gelukkig regelmatig. Het is hetzelfde gevoel dat ik had toen ik op de middelbare school voor het eerst iets van John O'Mill las en bij mijn eerste kennismaking met Morgenstern. Die mannen zijn mijn voorbeelden. Als je een kaasboer uit Gouda die zijn vrouw rond de tafel achtervolgt, gebruikt om een prachtige uitleg te geven van de relativiteitstheorie, dan krijg je mij plat. Dan kun je werkelijk alle ongerijmdheden van het leven rijmen.
En aangezien ik ook niet vies ben van een stevig polemiekje, denk ik dat ik aan je verzoek zal voldoen om een blijvertje te blijven. Hoewel ik niet weet of iedereen daar wel zo blij mee zal zijn.

Ik geef me volledig gewonnen. Leve de vrijheid! Als Morgenstern metrum gebruikt hoef jij dat niet te doen, want in andere gedichten doet Morgenstern dat ook niet. Maar het moet me van het hart dat je krampachtig vasthouden aan dat rijmschema getuigt van dat bange en burgerlijke waar Morgenstern zo'n hekel aan had. Als in de vertaling een ander rijmschema beter uitkomt, so be it!Morgenstern paste in andere gedichten óók een ander rijmschema toe als hem dat rijmtechnisch beter uitkwam. En Vielfrass en Haltefrass vragen helemaal niet om vertaald te worden met Veelvraat en Houdvraat. Alleen mensen die in een eng keurslijf vastzitten doen dat, Morgenstern stond daar ver boven.
Bovendien vond je dat toch ook niet toen je Der Purzelbaum vertaalde als De bokkesprongbok? Weg met die enge regeltjes.

Ik vind dat er naast ‘dichterlijke’ vertalingen van gedichten (die eigenlijk altijd bewerkingen zijn, als je het metrum en het rijm wilt behouden) altijd een letterlijke vertaling moet staan. Dus gewoon woord voor woord vertalen, dan kunnen de lezers zelf beoordelen hoe goed je vertaling/bewerking is. En dan doe je zo veel mogelijk recht aan de oorspronkelijke auteur.
Als er onvertaalbare woorden zijn, zoals fantasiewoorden, kun je dat toelichten en de betekenis zo goed mogelijk omschrijven. Zo mogelijk nog een Nederlands woord geven dat per lettergreep overeenkomt met het oorspronkelijke woord.