Ik zal vermoedelijk beneveld zijn
Ik hang voor de tv, de pens vol wijn
Het scherm toont mij die Iglo-kapitein
Een koud vermoeden rilt mij door het brein:
Ik zie mijzelf en weet thans wie ik ben
Laatste twee regels van Verweij: Een koud vermoeden...
Ik ben gebraden en gesmoord, ik ben gesmolten en verdampt, nu dit vermaledijde oord zo zwaar met hittegolven kampt. Ik ben gesmolten en verdampt.
Waar blijft die langverwachte bui? Het miezert, maar het zet niet door! Is Pluvius weer eens te lui? Ik zou haast wensen dat het vroor! Het miezert, maar het zet niet door!
Ik ga de vrieskist in vannacht. Ik hou het echt niet langer uit, want als ik even langer wacht zit er een aslaag op mijn huid. Ik hou het echt niet langer uit.
Ik ben gebraden en gesmoord, ik ben gesmolten en verdampt. Ik zet mijn leven elders voort, waar deze zon niet langer lampt. Ik ben gesmolten en verdampt.