een berg en winter, kou en wind, verdwaald
de avond valt en nergens brandt een licht
geen huis, geen boerenstulp is binnen zicht
je moet toch wat, dus heb ik blad gehaald

van blad en tak heb ik een bed gespreid
een nacht zo koud, dat overleef ik niet
het zal een vos zijn die mijn lichaam ziet
maar niemand hoort mij zeggen dat ik lijd

hier stralen sterren groot als wagenwielen
die pracht maakt zelfs dit koude sterven goed
en straks begroet ik lang gemiste zielen

helaas, want sterven komt er nog niet van
ik moet weer door met nieuwe levensmoed
de zon komt op bij Puerto de Mogan