Verzwolgen door de duisternis
gaan mijn gedachten uit
naar ieder die er niet meer is,
verzwolgen door de duisternis,
tot ik vervuld ben van gemis
en dan - voor ik mijn ogen sluit,
verzwolgen door de duisternis,
gaan mijn gedachten uit.

Knap, Martijn, jouw triolet, want dat is geen eenvoudige vorm.
De herhaalregels passen mooi in het geheel!
Eén opmerking. Het metrum van een triolet is vrij, maar of dat ook geldt voor het aantal lettergrepen? Je switcht van 4 naar 3 jambes. Ik zou dat zelf niet doen, maar misschien mag dat wel, ik kan dat nergens vinden...

Soms vind ik de afwisseling tussen lange en kortere regels juist mooi. Het 'breekt' de dreun een beetje. Natuurlijk kan ik met een lichte ingreep de regel 'vol' maken, maar ik vond het zo mooier.

Nu ben ik wel benieuwd hoe andere plezierdichters denken over verschil in het aantal versvoeten in dichtregels.
Of zou dit een nieuw onderwerp moeten zijn?

Er is bij het triolet nergens iets bepaald over het aantal lettergrepen of überhaupt het metrum.
Het triolet dateert uit de 13e eeuw, even als het rondelet. Beide zijn afgeleid of voortgekomen uit het rondel. Bij het rondelet wordt als voorkeur een afwisselend aantal voeten aangegeven (de A-regel 4 syllaben, de a en b regels 8 syllaben). Als ik dat zo allemaal op me laat inwerken, zie ik geen enkel bezwaar om ook bij het triolet een afwisselend metrum te gebruiken.
In het bovenstaande vers doet het op geen enkele manier onnatuurlijk aan. Ik zou zelfs zeggen, integendeel.
Dus wat mij betreft (maar wie ben ik?) mag het!

De regels van de meeste trioletten tellen evenveel lettergrepen, vandaar dat ik het mij afvroeg.
Het feit dat Jaap het Wiegelied op de voorpagina heeft gezet, suggereert al dat het geoorloofd is.

Och, niet iedereen was in het verleden zo streng:

Die door de wereldt sal gheraken,
Die moet cunnen huylen metten honden
Ende moet oock connen diverssche spraken,
Die door de wereldt sal gheraken,
Hier waerheit segghen en ghinder missaecken,
Vooren salven ende achter wonden!
Die door de wereldt sal gheraken,
Die moet cunnen huylen metten honden

Anthonis de Roovere,

Woeste Wouter Willink zat
In zijn bruin cafeetje
Al was na het derde vat
Woeste Wouter Willink zat
En daar hij geen stuiver had
Was de waard een beetje
Woeste Wouter Willink zat
In zijn bruin cafeetje

Musonius

gaan mijn gedachten uit

Door die voet minder wordt deze regel trager dan de rest,
dat vind ik mooi en functioneel.

Inge, je past zelf toch ook variabelen toe? Je Grijs Rondeel, voornamelijk bestaande uit viervoetige jambische verzen bevat een jambische pentameter.

Maar om heel eerlijk te zijn vind ik het in dit geval niet zo fraai; die extra jambe houdt de boel op. Heb je dit expres gedaan om de genoemde 'onmacht' te illustreren?

Terzijde: ik zou ook liever 'leeg-' dan 'doodgebloed' gebruiken in context met dichtader.

Oooo, "ik zou dat zelf niet doen", zei ik nog.
Die extra jambe is me helegaar ontgaan...
Maar ja, het blijkt gelukkig te mogen.
"Leeggebloed" klinkt inderdaad beter!
Dank, Martijn

Mijn dichtader lijkt dood/leeggebloed...
Ik ga nu weer twijfelen of dood niet beter is....
Nou ja, eigenlijk weet ik het niet.
Heeft er iemand misschien een doorslaggevend argument t.a.v. het een of het ander?