IK:
Wat doe je hier? Waar ga je heen?
Toe, kijk me aan, al is het even...
Ik zag je en ik dacht meteen:
wat doe je hier? Waar ga je heen?
Je komt misschien wel uit Geleen
maar staat nu vast op de A7.
Wat doe je hier? Waar ga je heen?
Toe, kijk me aan, al is het even...

ZIJ:
Waarom toch ging ik hier ooit heen?
Ik had in Limburg zo'n goed leven...
Ik was verhuisd en dacht meteen:
Waarom toch ging ik hier ooit heen?
Geef mij een kerel uit Geleen,
geen gluurder hier op de A7.
Waarom toch ging ik hier ooit heen?
Ik had in Limburg zo'n goed leven...

Dag Steven,

Leuk, zo'n tweeluik. Is dat uit je leven gegrepen?
Bij een triolet is het mooi als de refreinregel van betekenis of kleur verandert in de loop van het gedicht, hoewel die letterlijk hetzelfde blijft.. Niet dat ik zo'n staat van dienst heb op dit gebied, maar er staan in de rubriek mooie voorbeelden. Wellicht ter inspiratie.

Groet,

Jaap

Ik weet het, Jaap. Je hebt groot gelijk. De bedoeling was een existentiële hardop geformuleerde vraag terug te brengen tot de gedachte van een gluurder in de file op de A7. Dat komt dus onvoldoende of zelfs niet uit de verf. Dat heb ik weer...

Steven,

Erg knap. Ik ben echt een liefhebber van deze versvorm. Ik ben blij dat je het gepubliceerd hebt, Ik ga weer eens kijken naar een triolet dat bij mijzelf al enige tijd in aanbouw is.

Ik ben het wel eens met Jaap maar besef hoe moeilijk het is. Ik zag meteen wat de bedoeling was. We hopen allemaal op die ene vondst, die ingeving die alles ineens laat kloppen.

Met groet,

John