Ik had bijna willen antwoorden: Uiteraard ga ik voor die beschaafdere variant. (Die eerste kan nog wel een stukje grover naar mijn zin )
Maar ja, die klemtoon in “Haiku’s” zit me toch een beetje dwars.
Het is toch haiKU, Remko? Of ben ik mijn leven lang abuis geweest?
Ach, ik had kunnen weten dat mijn beschaafdere variant bij het hier aanwezige grauw niet in de smaak zou vallen, hier ligt nog een mooie Taak voor mij als moederator.
Wat fijn dat de site het weer doet!
Dat de haiku een bespottelijk eenvoudige vorm is, ben ik graag met de diverse grootheden hier eens. Anderzijds denk ik dat het schrijven van een haiku die aan álle klassieke eisen voldoet, een welhaast bovenmenselijke opgave is.
Alleen ingelogde leden kunnen reageren.
Re: Haiku’s (dubbele amphibrachus)
26 jan 2013 22:19 #6
Een echte klassieke Haiku ontleent zijn waarde aan het niveau van de laatste regel, waarin n.a.v. de eerder beschreven impressie van de natuur een wijsgerige uitspraak dient te worden gedaan. In 999 van de 1.000 gevallen zal die niet meer dan een platitude zijn. Daarom lees ik ook nooit meer een haiku.
Maar dat wist je natuurlijk al. Ik zeg het gewoon graag nog even.
Hun landing in Normandië, een hel De Dood lift mee op kogels en granaten En oogst wellustig levens van soldaten Maakt D-Day tot een wreed, verdorven spel
Uit verre landen komen zij, bereid Een machtige bezetter uit te dagen Ze hebben, door hun winnaarsgeest gedragen Ook Nederland van vreemde dwang bevrijd
Die vrijheid is een fijn maar kwetsbaar goed En hitsers zien haar niet als mensenrecht Hun machtsdroom is een giftige rivaal
Steeds luider klinkt hun bruine leugentaal Waarmee een volk al zo vaak werd geknecht Dat vraagt van ons geallieerde moed