Met name aan het einde van de nacht Wanneer de dag al bijna aangebroken Nog even in zichzelf ligt weggedoken, Vrees ik dat tijd tot stilstand wordt gebracht
Een flits waarin er vlugger dan je dacht Tezelfdertijd een hand wordt toegestoken En razendsnel een vonnis uitgesproken: De hoogste tijd, er wordt op je gewacht
Zo hoop ik dat mijn laatste dag begint: Een datum die lang vacuüm verpakt Zijn hardheid snel verliest als ik hem open
Waarna ik het volstrekt aanvaardbaar vind Dat je behoedzaam door de bodem zakt Waarop je heel je leven hebt gelopen